Bu çalışmanın amacı, Fransa ve Türkiye’deki ergenlerin iyi oluşları ile ebeveynlik davranışları (anne ve baba) arasındaki ilişkiyi incelemektir. Ortalama yaşları 20.85 ± 3,18 yıl olan 283 Fransız ve 324 Türk olmak üzere toplam 607 üniversite öğrencisi çalışmaya dahil edilmiştir. Araştırmada algılanan ebeveynlik davranışları (davranışsal kontrol, psikolojik kontrol, özerklik ve duyarlılık) ve iyilik halinin iki göstergesi, olumlu ve olumsuz duygulanım ile psikolojik iyi oluş değişkenlerinin ilişkisi incelenmiştir. Korelasyon ve regresyon analizleri ebeveynlik davranışları ile iyilik hali göstergeleri arasında önemli bir ilişkinin olduğunu ortaya çıkarmıştır. İlk olarak hem anne hem de babaya ait psikolojik kontrol tutumunun iki ülkede olumsuz duygulanımla ilişkisinin yüksek olduğu fakat bu ilişkinin Türk örnekleminde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca psikolojik kontrol, sadece Türk örnekleminde, ergenlerin psikolojik gelişmesi ile negatif bir ilişkisi olduğu ortaya konulmuştur. İkincisi, Türk grubunda Fransız grubuna göre, anne ve babanın davranışsal kontrolü ile olumsuz duygulanımla arasındaki ilişkinin derecesinin daha düşük; psikolojik iyi oluşla ilişkisinin ise daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Ek olarak, Türk anne/baba duyarlılığı ve özerklik desteğinin, düşük olumsuz duygulanımla ve baba özerklik desteğinin ise yüksek olumlu duygulanımla ilişkili olduğu bulunmuştur.

The current study aimed to explore in the adolescent sample the associations between parenting behaviors (maternal and paternal) and well-being in two countries: France and Turkey. A total of 607 undergraduate university students were recruited with a mean age of 20.85 ± 3.18 years: 283 French and 324 Turkish. The data were administrated by the means of the self-report questionnaires for perceived parenting behaviors (Behavioral control, psychological control, autonomy, and responsiveness) and for well-being by using two indicators: positive and negative affect, and psychological flourishing. Correlation and regression analyses revealed significant associations between parenting behaviors and well-being indicators. First, maternal and paternal psychological control in the Turkish and French groups was associated with negative-affect and this association is higher in the Turkish group than the French group. Moreover, psychological control was associated with a decrease in psychological flourishing only in the Turkish group. Second, maternal and paternal behavioral control was associated with lower negative-affect and higher psychological flourishing in the Turkish group than the French group. In addition, Turkish maternal/paternal responsiveness, as well as autonomy-support, was associated with low negative-affect and paternal autonomy-support was associated with high positive-affect. The implications of the findings for future research are discussed.