Yeni Symposium; 2020;58(2):12-16
Yatan Hastalarda Elektroensefalografinin Tanısal Değeri: Klinik Karar Verme Üzerine Etkisi
Fİ Uslu, E Gökçal
Bezmialem Vakıf Üniversitesi, İstanbul
Amaç: Konsültasyonda istenen elektroensefalografilerin (EEG) etkinliğini değerlendirmek.
Yöntem: Bir yıl süresince konsültasyon yoluyla istenen EEG’ler retrospektif olarak incelendi.
Nöroloji konsültasyonu notları, EEG talep formu, beyin görüntüleme bulguları ve bunların EEG bulgularıyla uyumu araştırıldı. Hastaların demografik verileri, EEG istenen birim, ön ve son tanılar kaydedildi.
EEG sonuçları 1) normal, 2) epileptiform anomali olan EEG (EEG-EA), 3) nonepileptiform anomali olan
EEG (EEG-NE) olmak üzere 3 gruba ayrıldı. EEG’ler endikasyon ve tanıya katkıları açısından da değerlendirildi.
Bulgular: Toplam 239 hastanın (133 erkek, yaş ortalaması 56,44 (18-90)) 261 EEG kaydı incelendi. Hastaların %30,5’inde bilinen nörolojik hastalık öyküsü mevcuttu. EEG’lerin %36,4’ü yoğun
bakım üniteleri ve acil servisler, %51,5’i dâhili tıp ve %12,3’ü cerrahi tıp dallarından istenmişti. Nörolojik hastalığı olan, erkek ve ileri yaşlı hastalardan daha sık EEG istenmişti. Ön tanılar %42,5’inde nö-
bet, %17,2’sinde uyanıklık kusuru/ensefalopati, %10,3’ünde nonkonvulsif status epileptikus (NKSE)
ve %5,7’sinde senkoptu. EEG’lerin %55’i normaldi; %37,5’i EEG-NE ve %8,4’ü EEG-EA grubundaydı.
Hastaların %91,6’sına beyin görüntülemesi yapıldı; bunların %52,5’i patolojikti. Hastaların %63’ünde
beyin görüntüleme patolojisi ile EEG bulguları uyumluydu. Uygun endikasyonlarla istenen 127 hastanın 82’sinde (%64,5) EEG patolojikti. EEG’lerin %80’nin kesin tanıya katkıda bulunmadığı düşünüldü.
Tartışma: Bilinen epilepsisi ve bilinç kaybı/senkop öyküsü olan hastalarda EEG yeni bir bilgi
vermemiştir. Uygun endikasyonla istenen EEG’lerin patolojik saptanma olasılığı yüksek bulunmuştur.
Bulgularımız yatan hastalarda doğru endikasyonla istenen EEG’lerin daha verimli olduğunu desteklemektedir. Bu nedenle konsültan hekimin daha dikkatli kararlar vermesi hastaya gereksiz işlem yapılmasının önlenmesi, kaynak ve zaman israfı açısından önemlidir.
Diagnostic Value of Electroencephalography Inpatient Patients: Effect on Clinical Decision-Making
Objective: To evaluate the efficiency of electroencephalography (EEG) requested at the consultation.
Methods: EEGs for which consultation was requested in one year were analyzed retrospectively.
Neurology consultation notes, EEG forms, compliance with EEG findings were examined for each patient. Demographic data, requested unit, pre-diagnosis, final diagnosis were recorded. EEG results were
divided into 3 groups:1)normal, 2)EEG with epileptiform anomaly (EEG-EA),3)EEG with nonepileptiform anomaly (EEG-NE). EEGs were also evaluated for their indications and contribution to diagnosis.
Results: A total of 261 EEG recordings of 239 patients (133 men, average age 56.44 (18-90) )
were examined. 30.5% of the registered patients had a history of neurological diseases. EEGs were
requested from 36.4% intensive care units and emergency departments, 51.5% internal branches,
12.3% surgical branches. Preliminaries were seizures in 42.5%, alertness/encephalopathy in 17.2%,
syncope in 5.7%, nonconvulsive status epilepticus (NCSE) in 10.3%. 55% of EEGs were considered normal. 37.5% were in EEG-NE, 8.4% in EEG-EA. 91.6% of patients were imaged, 52.5% were pathological.
Focal imaging pathology and EEG findings were compatible in 63% of patients with pathological EEG
findings. EEG was pathological in 64.5% of the 127 patients requested with appropriate indications.
80% of EEG was thought not to contribute to the definitive diagnosis.
Discussion: Male and advanced elderly people with neurological disease were preferred for EEG.
Appropriate indication with a desired high probability of detection of pathological EEG. It is important
that the doctor who evaluates the inpatient patient makes more careful decisions in terms of unnecessary process, resource and time wasting.