“Sınır” bir profesyonel kayakçı olmadan önce şiddet bağlamında riskli davranışlarla belirlenmiş bir dönem yaşayan bir ergenin kliniğinden hareketle ergenlikte ölüm sorunsalı üzerinde duracağım. Bunu kayıp ve yas üzerinden değil, ergenlikte riskli davranışlar ve eylemleri düzenleyen tasvir edilemeyenin temel bir imgesi üzerinden anlatacağım. Bu yaklaşımda, kendi ölümünün tasvir edilememenin temel bir imgesi üzerinden anlatacağım. Bu yaklaşımda, kendi ölümünün tasvir edilemezliğiyle karşılaşarak ölüm; kaçınılmaz ve rastlantısal imgeleri birleştirmektedir. Bu nedenle, yüksek riskli  davranışları, çelici tutumları çoğunlukla narsisistik bir sınama olarak gören risk almaya karşı klasik yaklaşımın farklı bir biçimi söz konusudur. Başka bir yaklaşım ise risk almayı ölümle özel bir ilişki kurma ve kendi ölümünde tasvir edilemez olanı tasvir etme çabası olarak görmektedir. Bu dinamik; eylemde yaşayanın çıkışını bu eylemin gerçekleşmesinde bulamadığı bir “an’ın kliniğinde” somutlaşmaktadır. O halde başıboş bir yaşantıyı karmaşık bir ifade etme teşebbüsü söz konusudur.