Bu araştırmanın amacı, ergenlerin kendini toparlama gücü düzeyleri ile öznel iyi oluşu artırma stratejilerini arasındaki ilişkiyi incelemektir. Ayrıca çalışmada kendini toparlama gücü düzeylerinin bazı değişkenlere göre (cinsiyet, yaş, algılanan ekonomik düzey, algılanan akademik başarı ve okula ilişkin düşünceler) farklılık oluşturup oluşturmadığı da incelenmiştir. Çalışma grubu 2017-2018 eğitim öğretim yılında Afyonkarahisar ilinde öğrenim gören 14-18 yaşları arasındaki 248 kız (%47,2) ve 277 erkek (%52,8) olmak üzere toplam 525 lise öğrencisinden oluşmaktadır. Veri toplamak amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen Demografik Bilgi Formu, Psikolojik Sağlamlık ve Ergen Gelişim Ölçeği (Gizir, 2006), Ergenler İçin Öznel İyi Oluşu Artırma Stratejileri Ölçeği (Eryılmaz, 2010) kullanılmıştır. Araştırma genel tarama modellerinden ilişkisel tarama modelindedir. Verilerin çözümlenmesinde SPSS 21.0 paket programından faydalanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde ise bağımsız ttesti, bağımsız örneklem tek yönlü varyans analizi ve Pearson momentler çarpımı korelasyon katsayısı analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucuna göre lise öğrencilerinin öznel iyi oluşu artırma stratejileri ile kendini toparlama gücü düzeyleri arasında pozitif yönde ve anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Demografik değişkenlere bakıldığında lise öğrencilerinde kendini toparlama gücü düzeyinin cinsiyete göre anlamlı bir farklılık oluşturmadığı görülmüştür. Ayrıca kendini toparlama gücü düzeyinin yaşa, algılanan ekonomik düzeye, algılanan akademik başarıya ve okula yönelik tutuma göre anlamlı bir farklılık gösterdiği görülmüştür. Kendini toparlama gücü ile en yüksek ilişkiye sahip strateji ise “çevreye pozitif tepki vermek” stratejisidir.

This study aimed to investigate the relationship between resilience levels and the strategies for increasing subjective well being in high school students. Another purpose of this study was to determine whether the resilience levels differed according to some variables (gender, age, perceived economic level, perceived academic achievement, attitudes about school). The study group consisted of a total of 525 high school students, 248 (47.2%) girls and 277 (52.8%) boys aged between 14-18 years in Afyonkarahisar during the academic year of 2017-2018. A demographic data form developed by the researcher, Resilience and Youth Development Module (Gizir, 2006), Subjective Well Being Increase Strategies Scale for Adolescents (Eryilmaz, 2010) were used to collect the data. For the data analysises, SPSS 21.0 software was used. The research was based on the relational screening model from the general screening models. Independent samples t test, one-way sample variance analysis and Pearson correlation coefficient analysis were utilized in analysis of the data. According to the results of the research, there was a positive and significant relationship between the subjective well being increase strategies and resilience level. When the demographic variables were examined, it was seen that the level of resilience in high school students did not make a meaningful difference according to gender. On the other hand there were significant differences by age, perceived economic level, perceived academic achievement and attitudes about school. The "giving positive feedback to others" subjective well-being strategy was found to have the highest positive correlation with resilience level.