Duygudurum değişiklikleri, uyku-uyanıklık döngüsünde değişimler gibi çok sayıda belirtiyi içeren yaygın bir klinik sendromdur. Hastaneye yatan tüm hastaların % 10-30’unda görülmektedir. Özellikle tanı koyulmadığı ve tedavi edilmediğinde hastane yatış süresinde uzama, işlevsellikte bozulma, mortalite ve morbidite oranlarında artışa yol açmaktadır.

Deliryum belirtilerinin tedavisi farmakolojik ve destekleyici yaklaşımlardan oluşmaktadır. Yakın döneme dek tedavide yaygın olarak kullanılan tipik antipsikotiklerin ekstrapiramidal ve antikolinerjik yan etkileri, benzodiyazepinlerin bilişsel işlevler üzerine olumsuz etkileri çoğunlukla yaşlı olan ve başka tıbbi sorunları bulunan deliryum hastalarında kullanımlarını güçleştirmektedir.

Atipik antipsikotikler, psikotik belirtilerin tedavisinde etkilidir. Yapılan çalışmalar atipik antipsikotiklerin tedavide etkin ve güvenli oldukları sonucunu vermekle birlikte, örneklemlerin küçük olması, kontrol gruplarının olmaması gibi kısıtlılıkları da içermektedir.

Deliryum belirtilerinin tedavisinde atipik antipsikotik kullanımına ilişkin çalışmalar gözden geçirildiğinde risperidon ve olanzapinin etkinlik ve güvenliğinin çift kör rastgele karşılaştırmalı çalışmalarla gösterildiği, ketiyapinin etkin ve güvenli olduğunu gösteren olgu sunumları, geriye dönük ve açık çalışmalar bulunduğu, QT aralığı üzerine olan yan etkisinin ziprasidonun deliryumda kullanımını sınırladığı görülmüş, deliryum tedavisinde atipik antipsikotik kullanımı konusunda literatür ışığında önerilerde bulunulmuştur.

Delirium is a common neuropsychiatric syndrome that involves a number of symptoms including diffuse cognitive impairment, delusions, hallucinations, mood lability and disturbances in the sleep-wake cycle. It occurs in 10-30% of hospitalized medically ill patients. Delirium is also associated with a prolonged hospital stay and increased functional decline and morbidity and mortality rates, particularly if it is unrecognized and untreated.

Management of the symptoms of delirium involves non-pharmacological and pharmacological interventions. Until recently, typical antipsychotics and benzodiazepines were commonly used in the pharmacological treatment of delirium. The extrapyramidal and anticholinergic side effects of typical antipsychotics and the negative effects of benzodiazepines on cognitive functions limit their use in delirium patients, who are generally old and who have other medical problems.

Atypical antipsychotics have been shown to be effective in the treatment of psychotic symptoms. Although there are a number of studies showing their efficacy, most studies have some limitations such as small sample size and absence of control groups.

Upon reviewing the studies of the treatment of delirium with atypical antipsychotics, it has been observed that the efficacy and safety of risperidone and olanzapine were shown in randomized trials, and the efficacy and safety of quetiapine were shown in case reports and retrospective studies, and it was shown that the side effect over the QT interval limits the use of ziprasidone in delirium treatment. Suggestions were made in the light of the literature on the use of atypical antipsychotics in the treatment of delirium.