Amaç: Şizofreni, yalnız hastaları değil, aynı zamanda hastaların bakım verenlerini önemli derecede etkilemektedir. Psikotik hastalıklar ve özellikle şizofreni, bakım verenler için hastalığın neredeyse her döneminde sorun oluşturmaktadır. Çalışmamızda, şizofreni hastalarının psikiyatrik bozukluğu bulunmayan bakım verenlerinde sosyal anksiyete, agresyon ve bağlanma stili gibi hastalık şiddeti üzerine etkisi olabilecek değişkenlerin varlığı sağlıklı kontroller ile karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmiştir. Yöntem: Çalışmaya 38 kronik şizofreni hastası ve bu hastaların bakım verenleri ile sağlıklı kontroller alınmıştır. Çalışma toplam 92 kişi ile yürütülmüştür. Çalışmaya alınan katılımcılardan hasta grubuna Sosyodemografik Veri Formu ve Pozitif ve Negatif Belirti Şiddeti Ölçeği, diğer katılımcılara Sosyodemografik Veri Formuna ek Liebowitz Sosyal Kaygı Ölçeği, Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği ve Yakın İlişkilerde Yaşantılar Ölçeği-II uygulanmıştır. Sonuçlar: Şizofreni hastalarının bakım verenleri ile sağlıklı kontrol grubu sosyal anksiyete, saldırganlık ve bağlanma stili açısından karşılaştırıldığında yalnız sosyal kaçınma alt ölçeği ortalama puanında anlamlı farklılık saptanmıştır. Sosyal kaçınma alt ölçeği ortalama puanının, şizofreni hastalarının bakım verenleri ile sağlıklı kontrol grubunu anlamlı olarak birbirinden ayırt ettiği bulunmuştur. Pozitif belirti şiddetini yordamada, şizofreni hastalarının bakım verenlerinde bakılan öfke alt ölçeği ortalama puanının lineer regresyon analizinde de anlamlılığını yitirmediği saptanmıştır. Tartışma: Günümüzde hastane dışı tedavi olanakları yaygınlaştırılmaya çalışılmakta, bu nedenle aile yükünü̈ etkileyen etkenler ve bu yükü̈ azaltmaya yönelik çalışmalar önem kazanmaktadır. Hasta yakınlarının gereksinimlerinin belirlenmesi ve sıkıntı çektikleri alanların belirlenmesi hastalara da olumlu katkı sağlamaktadır. Bakım verenlere yönelik yaptığımız bu çalışmada sosyal kaçınmalarına yönelik ruhsal-toplumsal girişimler bununla birlikte öfke kontrolü ve hastalık şiddetini yönetme konusunda yapılacak motivasyonel görüş- melerin hem hastalara, hem de bakım verenlere fayda sağlayacağını düşünüyoruz

Objective: This research was conducted to define the relationship of childhood trauma and aggression in bipolar disorder. Methods: This study was conducted between December 2015 and March 2016 in Manisa Mental Health Diseases Hospital. The study population consisted of 449 patients. The minimum sample size of the universe is calculated 209 with 95% confidence interval and 5% standard deviation using the known formula. The data, is collected using Information Form, Childhood Trauma Questionnaire (CTQ-28), Buss-Durkee, and the Aggression Scale. The data was evaluated by number, percentage, t test, one-way analysis of variance, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis and the Pearson’s correlation coefficient in SPSS 22.0 program. Results: The average age of the patients is 34.71±11.16 (range: 18-65). 61.7% of the patients are male, 50.2% of patients are single, 34.0% of patients are primary school graduates. Income status of patients; 48.8% of patients the income is less than expenses. Sociodemographic characteristics such as the income situation of the patient, marital status, education level, parents' education, place of residence, immigration status, self-harm state with childhood trauma scale total score and BussDurkee Aggression Scale was found a statistically significant correlation between subdomains. Conclusion: Our results are suggest that there can a relationship between childhood trauma and aggression levels in bipolar disorder