İnsan zihni evrimsel süreç içinde oluşmuş, insanın anlam-dil-kültür dünyasını inşa etmesini sağlamıştır. İnsan, zihinsel varlığıyla kendine ikinci bir doğa oluşturmuş, doğasından özgürleşmeye ve erk elde etmeye çalışırken yarattığı fenomenal dünyanın içine hapsolmuştur. İnsan böyle bir dünyada ötekilerle kurmuş olduğu ilişkiler ağında ötekine göre kendi konumunu belirlerken, ”özgür ve özerk olabilmesinin olanakları nelerdir?” sorusu psikoterapi açısından sorulması gereken bir sorudur. Bu sorunun alternatif cevapları terapötik yaklaşımımızı ve danışan ile terapistin birbirlerine karşı konumunu ve iki taraf açısından da sağaltımın boyutlarını şekillendirecektir. BirlikÇokluk sorunuyla başlayan özsellik meselesi; ben-öteki ayrımı ve bunun sonrasında ben ve ötekinin birbirini var ettiği fikrine odaklı diyalektik-fenomenolojik-varoşoluşçu bir zemine doğru kaymıştır. Bu zemin perspektifinde nasıl bir zihinle karşı karşıya olduğumuza dair fikrimiz, insan varoluşuna ve bu oluşun sürecine dair fikrimizi şekillendirecek; bunun dolayımında psikoterapi anlayışımız yol bulacaktır. Şimdi bu bağlamda öncelikle terapist “kendini bilmeli”, her tür belirlenimin ötesinde (kültürel, sosyal, psikolojik, genetik vs) kim olduğunu araştırmalı, öznelliğinin sınırlarını ve koşullarını tespit etmelidir. Bunlar tarafından belirlendiğini bildiği ölçüde bunlardan özgürleşmesi mümkün olacaktır. Bilim bu zihinsel özgürleşme hamlesinde yapılabilir. Ümit ederiz ki insan, zihniyle oluşturduğu hapishaneden yine zihniyle çıkacaktır.

Human mind has been formed in evolutionary process; it has provided meaning- language-culture world of human being. Human being has made a second nature to him/herself with mind and locked up in phenomenal world which he himself created while becoming free from his own nature and tring to gain power. While human has been determining his own position according to the other in the network of established relationships in such a world, The question of “ What are the possibilities of being autonomous and free?” is needed to be asked in terms of psychology. Alternative answers of this questions will shape our therapeutic approach, position of therapist with counseler and also extents of therapy in terms of the both sides. The matter of essentialities, started with the matter of unity- multiplicity, has shifted towards a floor of self and the other distinction and after this towards to a dialecticalphenomenal-existentialist floor which is focused on the idea of self and the other creating each other . In this perspective, our idea of what sort of mind we are face to face will shape our thouhgts about human existance and the process of this existance; so, our psychotherapy conception will find a way. In this context, first of all, the therapist must ” know his/her self”, must investigate who s-he is, beyond every kind of determination ( cultural, social, pyschological, genetic, etc.), and set the limits and provisions of subjectivity. The more s-he knows about s-he has been determined by these, the more s-he is free from these. Science can be done in this emancipation move. We hope that human will go out of the prison with his mind, which has formed with his mind again.