Amaç: Özel bir psikiyatri kliniğinde, akut ajitasyon uyarısının nedenlerinin, uygulanan tedavi, uygulanan tespit ve seklüzyon yaklaşımlarının sosyodemografik ve psikopatolojinin klinik özellikleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Haziran 2013-Nisan 2014 tarihleri arasında özel bir psikiyatri hastanesinde yatarak tedavi gören hastalardan akut ajitasyon için form doldurulanların tıbbi kayıtları geriye dönük olarak incelendi, 137 hastanın kaydı değerlendirildi. Akut müdahale formunun yanında aynı gün doldurulmuş kısa psikiyatrik değerlendirme ölçeği puanları değerlendirmeye alındı. Bulgular: Çalışma süresince aynı hastanede yatarak tedavi gören hastaların %16.4’ü için akut ajitasyon uyarısı verildi ve %1.9’u için tespit, %8 için seklüzyon ve %9.4’ü için akut ilaç uygulaması yapıldığı bulundu. Uygulanan fiziksel tespit ve seklüzyon oranları gün içi saatlerde değişkenlik göstermezken ilaç uygulamaları gündüz saatlerinde yüksekti (p<0.05). Uygulama saatlerine göre fiziksel tespit süreleri gün içinde değişmezken seklüzyon süreleri akşam saatlerinde uzundu (p<0.05). En sık akut ajitasyon uyarısı nedenleri tedavi ekibine saldırganlık, şiddet tehdidi ve tedavi reddi idi. Akut ajitasyona yönelik yaklaşımlarda hastalık tanıları açısından fark yoktu. Akut ajitasyona yönelik seçilen ilaç tedavilerinin çoğunluğunu kas içi uygulamalar oluşturmakta idi. Ölçek puanları ile uygulama süreleri arasında ilişki saptanmadı. Sonuç: Çalışmamızda literatüre göre düşük saptanan kısıtlama oranları örneklemin özel bir psikiyatri hastanesinden seçilmiş olması ile ilişkili olabilir. Bu alanda tedavi personelinin eğitimine ve yaklaşımlarımızı geliştirmeye ışık tutacak çalışmalara ihtiyaç vardır.

Aim: It is aimed to determine the association between the indications of acute agitation call, applied treatment, applied restraint and seclusion with the sociodemographical and clinical characteristics of psychopathology. Method: Among inpatients in a private psychiatry hospital, medical records of whom has a form filled for acute agitation between June 2013-April 2014 examined retrospectively, 137 medical records enrolled. Acute intervation form and brief psychiatric rating scale points that had been filled in the same day were determined. Results: In the duration of the study acute agitation call applied for 16.4% of inpatients, 1.9% were restrained, 8% were secluded and 9.4% were given acute medication. While the applied physical restraint and seclusion rates did not differ during the day, drug applications were found in higher rates during daytime hours (p<0.05). According to the hours of application, the duration of physical restraints were constant throughout the day while the duration of seclusions were longer in the night hours (p<0.05). The most common causes of acute agitation were aggression, threat of violence and treatment rejection. There was no difference approaches to acute agitation in terms of the diagnosis. The majority of selected drug treatments for acute agitation were intramuscular injections. No association was found between scale scores and the duration of any application. Conclusion: Lower rates of restraints in our study could be associated with that the sample of this study was chosen from a private psychiatry hospital. There is need for further training among treatment team and studies in this area to shed light on the development of approaches.