Şiddet, bir çocuğun saygın, onurlu, eşit ve özgür bir birey olarak yaşaması ve kendini gerçekleştirebilmesinde büyük bir engeldir. Çocuklar ne zaman, nasıl ve kime karşı saldırganlık göstereceklerini öğrenmektedirler. Bu öğrenilenler anne babadan çocuklara aktarılmakla beraber, akran gruplarından ve kitle iletişim araçlarından da öğrenilmektedir. Şiddet bu şekilde bir döngü haline gelmektedir. Bu konuda yapılan çalışmalar ailelere yönelik girişimlerin (danışmanlık ve terapi, kriz ve sosyal yardım girişimleri, ebeveynlik ve çoklu girişimler) çocuklarda davranış sorunları, öfke, şiddet ve güvenlikle ilgili bilgi düzeyi, benlik saygısı, çatışma yönetimi; ailelerde ise psikolojik sıkıntı, ebeveyn-çocuk etkileşimlerinde empati, ebeveynlik becerileri, psikolojik işlevsellik gibi konularda gelişmeler sağladığı saptanmıştır.

Violence is the biggest obstacle for living as a respectable, dignity, equal and free individual and for self-actualization of a child. Children learn to show aggression when, how and against whom. Knowledge is transmitted from parents to children as well as children learn it from peer groups and the mass media. It has become a cycle of violence in this way. In studies on this issue, it was determined that interventions for families (counseling and therapy interventions, crisis and outreach interventions, parenting interventions, and multicomponent interventions) provide developments in behavior problems in children, the level of information related security, anger and violence, selfesteem, conflict management, the psychological distress in families, empathy in parent-child interactions, parenting skills and psychological functioning.