Bu araştırmada, Young (1994) tarafından geliştirilen Young Ebeveynlik Ölçeği (YEBÖ)’nin Türk üniversite örneklemi üzerinde geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma farklı fakülte ve sınıflara devam eden üniversite öğrencilerinden oluşan bir örneklem üzerinde yürütülmüştür (N = 107-994). Varimaks rotasyonuyla yapılan temel bileşenler analizi sonucu, ölçeğin Türkçe Anne ve Baba formları için 10 faktörlü ortak bir yapının uygun olduğu görülmüştür. Belirtilen faktörler açısından yürütülen test-tekrar test ve iç tutarlık analizlerinde istatistiksel olarak anlamlı katsayılara ulaşılmıştır. Birleşen geçerliğine ilişkin incelemeler açısından, SCL-90-R ile incelenen korelasyon katsayıları istatistiksel olarak anlamlı olup, ilişkilerin yönü kuramsal olarak beklendik şekilde gözlenmiştir. Bir ön çalışma kapsamında, normal ve klinik örneklem verileri üzerinde yürütülen t-testi analizine göre, bazı ebeveynlik boyutları bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu izlenmiştir (N = 100-38). Bulgular doğrultusunda, YEBÖ’nün, Türkiye’de yürütülen klinik uygulama ve araştırma faaliyetlerinde kullanılabilirliği açısından, kabul edilebilir düzeylerde geçerli ve güvenilir bir değerlendirme aracı olduğu düşünülmektedir.

The aim of this study was to examine validation and reliability of the Turkish Young Parenting Inventory, which was originally developed by Young (1994). University students, attending to different faculties and classes, have participated in the study (N = 107-994). Principal components analysis with varimax rotation was carried out, and 10 common factor structures emerged for both mother and father forms of the inventory. The test-retest reliability and internal consistency analyses revealed statistically significant correlation coefficients. As preliminary evidence to convergent validity, correlational analyses on theoretically related variables (SCL-90-R) showed statistically significant coefficients; and the direction of relations were congruent with theoretical expectations. Furthermore, to examine discriminant validity, t-test analyses were carried out on clinical and normal samples, and the results showed that there were significant differences between the groups on some dimensions of the Turkish YPI (N = 100- 38). As preliminary evidences, our findings point out that factor structure of the Turkish YPI is generally consistent with previous studies; and it has acceptable levels of reliability and validity.