Lars Von Trier’in 2009 yapımı Antichrist adlı filminde, çocuğunu kaybeden bir çiftin yaşamı konu edilmektedir. Çocuğunun ölümünden sonra yasa bürünen kadının psikolojisinin bozulmasıyla, filmdeki karakterler ve yaşamları üzerinden bir dizi tartışma su yüzüne çıkar. Kültürel cinsiyet rolleri, iktidar, bilgi, kadın doğası, doğa ve pagan kültür gibi kavram ve bilgiler, karakterlerin arasında gelişen gerilimli ilişkilerin etrafında konumlandırılmıştır. Kadının psikolojik rahatsızlığının ilerlemesi sonucu, terapist olan kocasıyla Eden denilen ormandaki kulübeye giderler. Orada gelişen süreç ile kadının korkularıyla yüzleşerek iyileşmesi umudu ortadan kalkar. Kadın çocuğunun kaybından doğan suçluluk duygusuna kapılır ve üzerinde çalıştığı pagan inanışın etkisinde kalır. Bütün bu olaylar ustaca kotarılmış olan dört bölümlük anlatımla sunulmuştur. Sanat tarihi ve resim sanatını işaret eden görüntü tercihiyle, Andrei Tarkovsky sinemasının özelliklerini açıkça barındıran filmin görselliği seçkin bir estetik anlayışla kurgulanmıştır. Filmde yönetmenin psikolojik anlamda birçok konuyu sembollerle işlediği dikkat çekmektedir. Örneğin terapötik ilişki bağlamında etik bir sorgulama karı koca ilişkisi üzerinden sunulmuştur. Filme hakim olan duygular senaryosunun içeriği doğrultusunda öfke, üzüntü ve korkudur. Yönetmenin yaşam öyküsü ile ilgili birçok ayrıntı barındıran bu filmin ele alınışında anneye duyulan öfkenin yansıtılması, kastrasyon kaygısı ile baş etmek için baba ile özdeşim kurma ve onun idealize edilmesi ve asal sahne fantezileri gibi noktalara değinilmiştir.

This article will analyze Lars von Trier’s 2009 Antichrist movie. In the scope of this article, after the analysis of the visual characteristics of the movie, the characters, the events and psychological processes of the characters are analyzed. For the visual analysis, it is seen that the movie has an alternative way in cinema arts. Being a four chaptered movie, the story was presented in a progressive manner. The presentation of events which included aggression and atrocity was clearly given. As opposed to the classical cinema work, the attitude which aimed to disturb the audience with excessively realistic expressions was developed by the director. The first characteristic drawing attention in the visuality of the Antichrist movie is the explicit resemblance of the nature scenes to those in the movies of the master director Andrei Tarkovsky. The factors such as the frame defining nature scenes, the selected color, light, shadow, and camera movements in the movie increased the visual quality of the movie. From a psychological point of view, the unresolved problems and stories of the director has a major effect on the movie. Symbolically, ethical inquiries at the therapeutic relation level were presented. Several thriller scenes in the movie were about ethical rules, referring particularly to the multiple relations ethical code. When analyzed in terms of basic emotions, sadness, anger, and fear are the major emotions in the movie in the direction of the content of the scenario. The fact that Lars von Trier’s mother told the truth about Trier’s biological father to him immediately before her death, caused the externalization of the Trier’s sadness aroused by the loss of a love object and thereby, Trier reflected his anger towards his mother to the female character in the movie. The fact that no negative characteristic was attributed to the father and Trier’s presentation of the father in a protective manner may arise from the idealization of Tarkovsky who is a father figure of the director. Via this idealization, the director may seem to overcome the castration anxiety. In addition to those, the movie included many scenes including sexual intercourse of the male and the female characters. However, the director presented these scenes in a way to accuse this sexual relationship for the loss of the child, in a way to show that this sexual relationship was not aimed for the love and satisfaction but for the expression of aggression. This kind of presentation of the sexual relationships is thought to be presented on the basis of Trier’s phantasies about the primal scene.