Amaç: Bulantı ve kusma gebeliğin ilk belirtilerinden olup hiperemezis gravidarum bu durumun daha ciddi bir hal almasıdır. Çalışmamızda etiyolojisi tam olarak aydınlanmamış olan bu tanının sosyo-demografik ve klinik özellikler, yeme tutumları, depresyon ve anksiyete düzeyleri ile ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde Ekim 2012-Mayıs 2013 tarihleri arasında Kadın Hastalıkları ve Doğum kliniğinde hiperemezis gravidarum tanısı ile yatarak izlenen 51 hasta dahil edildi. Aynı kurumun kadın hastalıkları ve doğum polikliniğine başvuran ve hiperemezis gravidarum tanısı olmayan 41 gebe kontrol grubu olarak alındı. Olgularla yüzyüze yapılan görüşmelerde sosyo-demografik bilgiler, evlilik ve aile özellikleri, tıbbi ve psikiyatrik özgeçmiş, soygeçmiş ve gebelikle ilgili özellikleri içeren detaylı öykü alındı. Olgulara Beck Depresyon Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği ve Yeme Tutumu Testi uygulandı. Bulgular: Hiperemezis gravidarum ve kontrol grupları arasında sosyo-demografik özellikler açısından anlamlı fark bulunmadı. İki grup arasında tıbbi ve psikiyatrik özgeçmiş ve gebelikle ilgili özellikler açısından anlamlı fark saptanmadı. Soygeçmişte psikiyatrik öykü hiperemezis gravidarum grubunda anlamlı düzeyde fazla bulundu. Hiperemezis gravidarum grubunda depresyon ve anksiyete düzeyleri kontrol grubundan anlamlı derecede yüksek bulundu. İki grup arasında yeme tutumları açısından anlamlı fark saptandı. Tartışma: Hiperemezis gravidarum tanılı gebelerde kontrol grubuna göre anksiyete ve depresyon düzeyleri daha yüksek, yeme tutumları daha olumsuzdur. Hiperemezis gravidarum tanılı gebeler ile kontrol grubu arasında sosyodemografik ve gebelikle ilgili özellikler açısından fark saptanmamış fakat ailede psikiyatrik hastalık öyküsünün varlığı hiperemezis gravidarum ile ilişkili bulunmuştur. Hiperemezis gravidarum olgularının tedavi ve izlem sürecinde psikiyatri konsültasyonu yararlı olacaktır.

Objective: Nausea and vomiting are the first symptoms of pregnancy, and hyperemesis gravidarum is more severe form. The aim of the study was to investigate socio-demographic and clinical features, eating attitudes, depression and anxiety levels of this diagnosis in which etiology remains unclarified. Method: Fifty one hyperemesis gravidarum patients hospitalized in obstetrics and gynecology clinic of Okmeydani Training and Research Hospital between October 2012-May 2013 were included in the study. Forty one pregnant women with no hyperemesis gravidarum diagnosis who applied to obstetrics and gynecology outpatient clinic were taken as control group. Socio-demographic data, features about family and marriage, medical and psychiatric history, family history and features about pregnancy have been collected with face to face interview. Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory and Eating Attitudes Test were applied to cases. Results: Socio-demographic data showed no difference between hyperemesis gravidarum and control groups. No significant difference in medical and psychiatric history and features about pregnancy was found between two groups. Family history of psychiatric disorder was found significantly higher in hyperemesis gravidarum group. Depression and anxiety levels were significantly higher in hyperemesis gravidarum group compared to control group. A significant difference was detected in eating attitudes of two groups. Discussion: Depression and anxiety levels were higher in pregnant women diagnosed with hyperemesis gravidarum compared to control group, and eating attitudes were more negative. There was no difference between hyperemesis gravidarum and control group in socio-demographic data and features about pregnancy, but family history of psychiatric disorder was associated with hyperemesis gravidarum. Psychiatry consultation might be useful in treatment and follow-up of hyperemesis gravidarum cases