Türkiye’den 1960’lardan itibaren misafir işçi olarak veya aile birleşimi yoluyla Batı Avrupa’ya gidip yerleşmiş olan Türk göçmen aileler geleneksel kültüre özgü güçlü aile bağlarını ve itaatkârlığı öne çıkaran değerleri büyük ölçüde sürdürmektedirler. Bu ailelerin çocukları özellikle okul ve iş ortamında Batılı toplumun bireysel öncelik ve ihtiyaçlara önem veren değer sistemiyle yüz yüze gelmektedirler. Çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu ülkelerden Avrupa’ya göç etmiş ailelerin yaşam tarzlarının ve dünya görüşlerinin Avrupalı yaşam biçimi ve değerleriyle çeliştiği kanısının yaygın olduğu bir iklimde, ikinci kuşak gençler iki kültürel ortam arasında nasıl köprü kurmakta, entegrasyonu ne derece başarabilmektedirler? Bu makalenin amacı, bu soruya, entegrasyonu göçmenlerin öz kültürlerine bağlılıklarını sürdürürken ana akım kültürle de kaynaşmalarını içeren çift boyutlu bir süreç olarak tanımlayan kültürleşme kuramına odaklı çalışmalar temelinde yanıt aramaktır. Birinci bölümde, Batı Avrupalıların ve Avrupalı Türklerin entegrasyona çelişen bakış açılarını ortaya seren yazın taranmış; ikinci bölümde de, ikinci kuşak gençler arasında Türk kültüründe ilişkisel benlik ve dindarlık gibi geleneksel aileye özgü değer ve davranış örüntülerini sürdürmenin anaakım kültürel yönelime ket vurup vurmadığını inceleyen kültürlerarası araştırmalar özetlenmiştir. Burada taranan ve özetlenen araştırmalar, Batı Avrupalılar ve Türk göçmenlerin entegrasyona bakış açılarındaki farkı ortaya sermiştir.

Turkish immigrants and their families in Western Europe tend to continue their traditional heritage culture in the sense of strong family ties and conformity to parents. The children of these migrants are faced with the individualistic value system of Western societies, especially in academic and work domains. In a context where the lifestyles and worldviews of Turkish immigrants are under public scrutiny, how do second generation European Turks bridge heritage and mainstream cultures, or to what extent can they achieve integration? The aim of the present article is to address this question based on a bi-dimensional acculturation model that conceptualizes integration in terms of dual cultural orientations. The first section presents an integrative review of the literature on the perspectives of European majority and immigrant groups to immigrants’ integration. The second section presents the summary of findings from our recent cross-cultural comparative research program on the integration of the second generation. The studies reviewed and summarized here revealed the divergent perspectives of European mainstreamers and Turkish minorities to the integration of Turkish immigrants.