Amaç: Bu ''çalışma, dikkat eksikliği / hiperaktivite bozukluğu (DEHB) ve bozukluğu ile ilişkili psikososyal sıkıntı etkilerini belirlemek için aileleri ile çocuklarının yaşam kalitesini değerlendirdi. Yöntem: Psikiyatrik bir çocuk sevk ediliyor asla Çocuk Tıp Anabilim Dalı ve Ergen Psikiyatri ve 59 yaş ve cinsiyet eşleştirilmiş kontrol çocukların Ankara Üniversitesi sevk edilmişti DEHB ile 7-16 yaş yetmiş altı çocuklar ve ergenler klinik çalışmaya dahil edildi. Hayat Envanteri Pediatrik Kalitesi (ÇİYKÖ'ye), Kısa Form-36 (SF-36), Güçler ve Güçlükler Anketi (GGA), Turgay'ın Mental Bozuklukların Tanısal ve, 4. baskı (DSM-IV) Tabanlı Çocuk ve Ergen Davranış İstatistiksel El Kitabı bozuklukları Tarama ve Değerlendirme Ölçeği (T-DSM-IV-S), ve McMaster Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ) uygulandı. Bulgular: DEHB olan çocukların düşük okul başarısını gösterdi ve kontrol grubuna göre daha okul devamsızlığı vardı. SF-36, DEHB olan çocukların ebeveynleri ağrıda istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar, genel sağlık, hayati enerji ve kontrol grubuna göre ruh sağlığı alt ölçek puanlarının gösterdi.PedsQL-çocuk ölçekli psikososyal sağlık alt ve DEHB tanısı alan hastaların toplam ölçek puanları kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü.DEHB grubunun ÇİYKÖ'ye-veli psikososyal sağlık ve ölçek toplam puanları kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşüktü.McMaster (ADÖ) sonuçları, önemli problem çözme farklılıkları, iletişim, roller, duygusal tepki verebilme, ve ilgiyi alt ölçek puanları vardı. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları DEHB ve aileleri olan çocuklar bazı alanlarda kötü yaşam kalitesine sahip olduğunu göstermektedir. Çocuk ve ergen psikiyatri kliniklerinde DEHB psikososyal ve klinik yönleri dikkate alınmalıdır.

Objective: This study evaluated the quality of life of children with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) and their families to identify the effects of the psychosocial distress associated with the disorder. Methods: Seventy-six children and adolescents aged 7 to 16 with ADHD who had been referred to the Ankara University School of Medicine Department of Child and Adolescent Psychiatry and 59 age- and gender-matched control children who had never been referred to a child psychiatric clinic were included in the study. The Pediatric Quality of Life Inventory (PedsQL), Short Form-36 (SF-36), Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ), Turgay’s Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th edition (DSM-IV)-Based Child and Adolescent Behavior Disorders Screening and Rating Scale (T-DSM-IV-S), and the McMaster Family Assessment Device (FAD) were administered. Results: The children with ADHD showed lower school achievements and had more school absences than the control group. In SF-36, parents of the children with ADHD showed statistically significant differences in their pain, general health, vital energy, and mental health subscale scores compared to the control group. The PedsQL-child scale psychosocial health subscale and total scale scores of the ADHD patients were significantly lower than the control group. The PedsQL-parent psychosocial health and total scale scores of the ADHD group were significantly lower than the control group. In the McMaster (FAD) results, there were significant differences in the problem-solving, communication, roles, affective responsiveness, and affective involvement subscale scores. Conclusion: The results of this study suggest that children with ADHD and their families have poorer quality of life in some domains. In child and adolescent psychiatric clinics, the psychosocial and clinical aspects of ADHD must be taken into account.