Anadolu Psikiyatri Dergisi; 2013;14(2):122-128
Acil serviste çalışan sağlık personelinde tükenmişlik, iş doyumu ve depresyon
C Gökçen, S Zengin, MM Oktay, G Alpak, B Al, C Yıldırım
Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep
Amaç: Bu çalışmanın amacı Gaziantep ili örnekleminde acil serviste çalışan sağlık personelinin depresyon, iş doyumu ve tükenmişlik düzeylerinin ve bunlarla ilişkili olabilecek değişkenlerin saptanmasıdır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini Gaziantep il merkezindeki Gaziantep Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi acil servisi, devlet hastaneleri acil servisleri ve 112 acil tıp hizmetlerinde çalışan doktor, hemşire, sağlık memuru, paramedik ve acil tıp teknisyeni (ATT) toplam 347 kişi oluşturmaktadır. Araştırmada sosyodemografik veri formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ), Minnesota iş Doyum Ölçeği (MİDÖ) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) kullanılmıştır. Sonuç: Acil servis çalışanlarının %18.5’i (s=50) üniversite hastanesinde, %40’ı (s=108) devlet hastanelerinde ve %41.5’i (s=112) 112 acil servis hizmetlerinde çalışmaktaydı. Çalışanların %23.3’ü (s=63) doktor, %31.5’i (s=85) hemşire ve %45.2’si (s=122) paramedik olarak görev yapmaktaydı. Devlet hastanesinde çalışan sağlık personelinin 112 acil servis çalışanlarına göre duygusal tükenme (DT) ve BDÖ puanları anlamlı derecede yüksek, kişisel başarı (KB) puanları ise anlamlı derecede düşüktü. Paramedik grubunun hem doktor hem de hemşirelere göre DT puanı anlamlı derecede düşüktü. Yaş açısından, 18-24 yaş grubunun 25-29 ve 30-34 yaş gruplarına göre MTÖ-DT alt ölçeğinde anlamlı derecede düşük puan aldığı, 40 ve üstü yaş grubunun ise BDÖ puanının 18-24 yaş grubuna göre anlamlı derecede yüksek olduğu bulunmuştur. Deneklerden mesleği isteyerek seçen grupla isteyerek seçmeyen grup arasında MTÖ-KB hariç tüm ölçeklerde anlamlı derecede fark saptandı. Deneklerden ‘Çalışma ortamından memnunum.’ yanıtını veren grupla ‘değilim’ yanıtını veren grup arasında da MTÖ-KB hariç tüm ölçekler arasında anlamlı düzeyde fark vardı. Tartışma: Acil servis gibi yoğun çalışan ve hastalara etkin, doğru ve hızlı girişimde bulunulması gereken bir birimde çalışan kişilerin tükenmişlik düzeyleri ve iş doyumlarını etkileyen etkenlerin belirlenmesi ve bu etkenlerle ilgili gerekli düzenlemelerin yapılması verilen sağlık hizmetinin kalitesinin arttırılmasına yardımcı olacaktır.
Burnout, job satisfaction and depression in the healthcare personnel who work in the emergency department
Objective: This study aimed to determine the levels of depression, job satisfaction and burnout and the variables that could be related to them in the healthcare personnel who were working in the emergency department in the sample from the city of Gaziantep. Methods: Study sample included a total of 347 participants, including doctors, nurses, healthcare officers, paramedics and emergency medical technicians (EMTs), who have been working in the emergency department of Gaziantep University Medical Faculty Hospital, in the emergency departments of the state hospitals and 112 emergency services located in the city center of Gaziantep. In the study, we used socio-demographic data form, Maslach Burnout Inventory (MBI), Minnesota Satisfaction Questionnaire (MSQ) and Beck Depression Inventory (BDI). Results: Of the workers of emergency department, 18.5% (n=50) were working in the university hospitals, 40% (n=108) in the state hospitals and 41.5% (n=112) in 112 emergency services. Of the workers, 23.3% (n=63) were doctors, 31.5% (n=85) were nurses and 45.2% (n=122) were paramedics. Healthcare personnel who were working in the state hospital had significantly higher emotional exhaustion (EE) and BDI scores and significantly lower personal accomplishment (PA) scores compared to the workers of 112 emergency department. Paramedics had significantly lower EE scores compared to both doctors and nurses. In terms of age, it was found that 18-24 age group had significantly lower MBI-EE subscores compared to 25-29 and 30-34 age groups and that 40 and over age group had significantly higher BDI scores compared to 18-24 age group. All scales, except MBI-PA, were significantly different between the subjects who willingly chose the job and those who unwillingly chose the job. Again, all scales, except MBI-PA, were significantly different between the subjects who gave the answer of ‘I am satisfied with my work environment’ and those who gave the answer of ‘I am not satisfied with my work environment’. Discussion: Evaluating the mental health and working conditions of the people who work in a unit under an intense work pressure, which requires efficient, proper and rapid intervention to the patients, would help to improve the quality of the services given in this field.