Türk Psikiyatri Dergisi; 2012;23(3):201-205
Unipolar Mani: Ayrı Bir Antite mi, Bir Manik Baskınlık Özelliği mi?
O Yazıcı, S Çakır
İstanbul Üniv. Psikiyatri Bl., İstanbul
Amaç: Unipolar maninin lityum koruyucu sağaltımına klasik bipolarlara göre daha az yanıt verdiği bildirilmiştir. Bu çalışma şu soruya odaklandı: Bu farklılık “unipolar manik olmakla” mı, yoksa yalnızca, ‘bipolaritenin gidişindeki mani baskınlığının yüksek olmasıyla” mı ilişkilidir ?
Yöntem: Çalışmaya DSM-IV’e göre bipolar-I bozukluk tanılı ve en az iki yıl süreyle lityum ya da valproat monoterapisiyle koruyucu sağaltım uygulanmış hastalar alındı. Yanıt verenlerin oranı unipolar manik ve klasik bipolar hasta gruplarında karşılaştırıldı. Daha sonra, gidişteki manik dönem oranı %50 ve %80’nin üstünde ve altında olan tüm hastalardaki lityum korumasına yanıt verme oranları karşılaştırıldı. Ayrıca, bu karşılaştırmalar, unipolar mani grubu dışlanarak yeniden test edildi.
Bulgular: 34 unipolar mani, 87 klasik bipolar olmak üzere, toplam 121 bipolar-I olgu incelendi. Lityum korumasına yanıt verme oranı, unipolar mani grubunda klasik bipolarlara göre anlamlı olarak düşüktü. Oysa valproat korumasına yanıt verme oranları iki grupta da benzerdi. Ayrıca, gidişteki mani oranı %80’den fazla olan hastalarda, lityuma yanıt verme oranı diğerlerine göre anlamlı daha düşüktü ve mani oranı yalnızca %50’nin üstünde olan grupta da aynı eğilim bulunmaktaydı. Ancak unipolar mani grubu karşılaştırmalardan dışlandığında, bu farklılıklar kaybolmaktaydı.
Sonuç: Unipolar maninin lityum korumasına yanıt verme oranı klasik bipolarlardan daha düşük ve bu özellik “yüksek manik baskınlıktan” çok, ‘unipolar manik olmak’ ile ilişkili gibi durmaktadır. Diğer yandan, valproat korumasına yanıt verme oranı unipolar manik ve klasik bipolar hastalarda benzer görünmektedir.
Unipolar Mania: A Distinct Entity or Characteristic of Manic Preponderance?
Objective: It has been reported that fewer patients with unipolar mania respond to lithium prophylaxis as do those with classical bipolar disorder. This study aimed to determine if the difference to response to lithium is related to unipolar mania or to a high preponderance of mania during the course of bipolarity.
Materials and Methods: The study included bipolar-I patients (according to DSM-IV criteria) that had a ≥2- [year] history of either lithium or valproate prophylaxis as monotherapy. The response rate in the patients with unipolar mania and classical bipolar disorder were compared. Then, the response rate to lithium in all the patients with a manic episode rate <50% and >50%, and <80% and >80% during their course were compared. Finally, the above comparisons were repeated, excluding the patients with unipolar mania.
Results: The study included 121 bipolar-I patients (34 unipolar mania and 87 classical bipolar disorder). The response rate to lithium prophylaxis was significantly lower in the unipolar mania group than that in the bipolar group, whereas, the response rate to valproate prophylaxis was similar in both groups. Additionally, significantly fewer patients with a manic episode rate >80% during their course responded to lithium, followed by those with a manic episode rate >50%; however, these differences disappeared when the unipolar mania group was excluded from the comparison.
Conclusion: Fewer patients with unipolar mania responded to lithium prophylaxis than those with classical bipolar disorder, which appeared to be related to unipolar mania, rather than to a high manic predominance during the disease course. On the other hand, response to valproate prophylaxis was similar in the unipolar mania and classical bipolar disorder groups.