Günümüzde hem yineleyici hem ikincil ilerleyici multipl skleroz (MS) için
onaylanmış hastalık modifiye edici tedaviler (disease modifying drugs, DMD)
mevcuttur. Kullanımı yerleşmiş olan bu ilaçların üç önemli dezavanatajı vardır: (1)
sadece kısmen etkilidirler, (2) ilaçlar subkutan veya intramusküler yol ile verilir, (3)
kayda değer yan etkiler gözlenebilir. Tüm bunlar hasta memnuniyeti açısından
olumsuz faktörlerdir. Bu nedenle yeni tedavi arayışları ışığında bir dizi ilaç
araştırması sürmektedir, ve özellikle oral ilaç formları umutla beklenmektedir. Bu
derlemede güncel oral tedavi adayları arasından kladribin, BG-12, lakinimod ve
teriflunomid adlı ajanlar gözden geçirilmektedir. Her biri çok farklı etki
mekanizmalarına sahip olan bu ajanların etkinliği, güvenilirliği ve gelecek
uygulamalardaki olası yerleri de birbirinden farklılıklar göstermektedir. Multipl
sklerozda son onbeş yıla damgasını vuran injeksiyon tedavileri yakın bir gelecekte
oral ajanlarla yer değiştirecek gibi görünmektedir.

Several disease-modifying drugs are actually approved for the treatment of
relapsing-remitting and secondary progressive multiple sclerosis. These common
therapies have three major disadvantages: (1) they only have a limited effect, (2)
they are administered by subcutaneous or intramuscular injection, and (3) they
have considerable side effects. As a result, patient satisfaction and treatment
adherence are only suboptimal. A lot of scientific research is focused on
developing new therapies, and especially oral treatment options are being looked
forward to. In this article, candidates for future oral therapies are reviewed
including cladribine, BG-12, lakinimode and teriflunomide. All these agents have
different mechanisms of action and their efficacy and safety characteristics are
different, as well as their potential role in clinical practice. However, it seems
likely that injection therapies which were the mainstay of disease-modifying
treatment in MS in the last 15 [year]s may soon be replaced by oral agents.