Amaç: Bu çalışmanın genel amacı, üniversite öğrencilerinin öğrenim gördükleri bölüm, sınıf düzeyi ve cinsiyet değişkenleri açısından problem çözme becerileri ve umutsuzluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Çalışma, Kırıkkale Üniversitesi'nde öğrenim gören tesadüfi küme örnekleme yoluyla seçilmiş, 1. ve 4. Sınıf öğrencilerinden oluşan, 111 kız ve 96 erkek olmak üzere toplam 207 öğrenci ile yürütülmüştür. Araştırmada veri toplama amacıyla demografik bilgi formu dışında Problem Çözme Envanteri ve Beck Umutsuzluk Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizinde, ilişkisiz örneklemler için t-testi, çoklu regresyon analizi ve pearson momentler çarpımı korelasyon tekniği kullanılmıştır Bulgular: Yapılan korelasyon analizi sonucunda, üniversite öğrencilerinin problem çözme becerileri ile umutsuzluk düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler olduğu belirlenmiştir (r=.31, p<0,01). Problem çözme becerilerinin yordanmasına ilişkin yapılan çoklu regresyon analizi sonucunda, önce demografik değişkenlerin dahil edildiği, sonra umutsuzluk ölçeği alt boyutlarının eklendiği 2 model ortaya çıkarılmıştır. Elde edilen her iki modelin de problem çözme becerilerini anlamlı düzeyde yordadığı bulunmuştur. Değişkenler göreli önem sırasına göre tek tek ele alındığında ise, umutsuzluk ölçeği alt boyutlarından "Motivasyon Kaybı" ile demografik değişkenlerden öğrenim görülen sınıf düzeyi değişkeninin problem çözme becerisinin anlamlı yordayıcıları olduğu belirlenmiştir (b=.282, p<0,01 ve b=-.206, p<0,01). Sonuç: Sonuç olarak, 1. ve 4. sınıfta olmanın ve umutsuzluk düzeyinin problem çözme becerileri üzerinde anlamlı katkılarının olduğu söylenebilir. Bu bulgular ilgili literatür ışığında tartışılmış, sonuçlara dayalı olarak alan için önerilere yer verilmiştir.

Objective: The general purpose of this study is to examine the relation between the problem solving skills and
hopelessness levels of university students in terms of the
department that they study, their grade, and gender
variables. Method: The study was conducted with 111
female and 96 male students, totally 207 students, who
are in first and fourth grade of Kýrýkkale University and
selected by random cluster sample method. As data
gathering tools, Problem Solving Inventory and Beck
Hopelessness Scale were used beside demographic information form, in the research. Data obtained from the
research were analysed by independent-samples T-test,
multiple regression analysis, and Pearson Moments
Multiplier Correlation Coefficient. Results: As a result of
correlation analysis, which was conducted, It was determined that, there was a reasonable relation between the
problem solving skills and hopelessness levels of university students (r=.31, p<0.01). As a result of regression
analysis, which was done to predict problem solving
skills, two models were obtained, first one was added
demographic variables and second one was added subdimensions of hopelessness scale. It was seen that, both
models predicted problem solving skills in reasonable
levels. It was seen that, "Motivation Loss", one of the
sub-dimensions of hopelessness, and the grade, one of
the demographic variables, were reasonable predictors
of problem solving skills when the variables were discussed one by one (β=.282, p<0,01 ve β=-.206,
p<0,01). Conclusion: It can be said that, being first or
fourth grade student and hopelessness levels have reasonable contributions to problem solving skill. These
findings were discussed in the light of related literature
and suggestions were given for field on the basis of the
results.