Şiddet insan yaşamının her zaman bir parçası olmuştur. Dünyanın her yerinde çeşitli şekillerde etkisi görülmektedir. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) şiddeti; gerçek ya da tehdit amacıyla, yaralama, ölüm, psikolojik zarar, gelişim bozukluğu ya da yoksunlukla sonuçlanma olasılığı yüksek olan fiziksel zor ve gücün kişinin kendine, bir diğer kişi ya da gruba ya da topluma karşı kasıtlı kullanımı olarak tanımlamaktadır. İnsan saldırganlığının veya şiddetin, dürtüsel engellenmeyle yakından ilişkisi olmakla birlikte, insanlarda öfke ve saldırganlık yaratan durumlar, hayvanlarla karşılaştırılamayacak kadar çeşitli, karmaşık, bir başka deyişle insanidir. Bu yazıda insanda şiddetin psikodinamik ve bilişsel kökenleri tartışılmıştır.

Violence has always been part of the human experience. Its impact can be seen, in various forms, in all parts of the world. The World Health Organization defines violence as: The intentional use of physical force or power, threatened or actual, against oneself, another person, or against a group or community, tha teither results in or has a high likelihood of resulting in injury, death, psychological harm, maldevelopment or deprivation. Although the aggression or violence of the human beings are closely related to drive frustration, the situations that bring out anger and aggression in humans are diverse and complex, in other words, they are humaniatarian. In this article, the psychodynamic and cognitive origins of human violence are discussed.