Amaç: Şizofreni tedavisinde çoklu ilaç kullanımı nedenleri arasında uzun etkili formların yeri üzerine kısıtlı veri bulunmaktadır. Çalışmamızda yatan şizofreni hastalarında çoklu antipsikotik uygulama sıklığı, bu uygulamaya yol açan risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: 2008 yılı içerisinde yatarak tedavi gören 561 hastanın dosyaları incelenerek şizofreni ve diğer psikotik bozukluk tanısı alan 261 hasta çalışmaya alınmıştır. Sosyodemografik ve klinik veriler tanımlayıcı istatistik yöntemlerle değerlendirilmiş, çoklu antipsikotik kullanımını öngören etkenler için lojistik regresyon analizi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışma grubunda çoklu antipsikotik kullanımı olan hasta oranı %50,2'dir. Bu grubun %44,2'sinde (n=58) "tipik+atipik antipsikotik" ilaçların birlikte kullanımı mevcuttu. Çalışmayan, daha önce tanısı olan, yatış sayısı fazla olan, hastalık süresi ve ilaç kullanım süresi uzun olan gruplarda istatistiksel olarak çoklu ilaç kullanımı oranı yüksekti. Çoklu ilaç kullanımı olan grupta düzenli ilaç kullanım oranı %21,4 ile anlamlı düzeyde düşüktü. Lojistik regresyon analizinde ilaç tedavilerinde uzun etkili antipsikotik ilacın yer alması ve geçmiş yatış sayılarının fazlalığı çoklu ilaç kullanımında yordayıcı değişkenler olarak saptandı. Sonuç: Çalışmamızda çoklu ilaç kullanımını yordayan etkenler olarak saptanan uzun etkili antipsikotik kullanımı ve geçmiş yatış sayılarının fazlalığı, hastalığın tedaviye yanıt azlığına ve tedaviye dirence işaret ediyor olabilir. Diğer yandan şizofrenide tedaviye yanıt düşüklüğü ve direnç konusu daha bütüncül bir yaklaşımla ele almayı gerektirmektedir.

Objectives: There is limited data on the effects of long
acting drugs on antipsychotic polypharmacy in the treatment
of schizophrenia in litherature. Our study is aimed
to find the prevelance and the risk factors of inpatient
antipsychotic polypharmacy. Method: The records of
561 inpatients treated in 2008 were examined and 261
patients diagnosed schizophrenia and other psychotic
disorders were enrolled. Sociodemeographic, clinical
data and the predictors of antipsychotic polypharmacy
were evaluated by descriptive and logistic regression statistics.
Results: Antipsychotic polypharmacy rate is
50,2% in the whole sample. 44,2% (n=52) of this group
was "typical and atypical antipsychotic" combination.
Polypharmacy incidence was higher in currently unemployed,
previously diagnosed, longer duration of disorder
and drug use groups. Treatment compliance was statistically
lower as 21,4% in polypharmacy group. Referral
type, rehospitalization in the same [year], duration of hospitalization
were similar between groups. Use of longacting
antipsychotics and number of previous hospitalization
were predictive factors of polypharmacy in logistic
regression analyze. Conclusion: In our study the
results of long-acting antipsychotics and higher hospitaliztion
numbers as predictors for polipharmacy might
assign to treatment resistance and low response rate. On
the other hand low response rate and treatment resistance
of schizophrenia warrant more integrated treatment
approaches.