Amaç: Bu çalışmada çocukluk çağında yaşanan ruhsal travmalar ve dissosiyatif yaşantılar ile suça yönelme ara-sındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Adli makamlar tarafından işlediği iddia olunan yasaya aykırı bir eylem nedeniyle adli psikiyatrik değerlendirme için Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı'na gönderilen 40 erkek çocuk (13-15 yaş aralığında) ve Çocuk Hastalıkları Polikliniğine geçici bir enfeksiyon hastalığı nedeniyle başvuran 40 erkek çocuk çalışma örneklemini oluşturdu. Tüm örnekleme Çocukluk Çağı Trav-maları Ölçeği (ÇÇTÖ), Suça Karşı Tutumlar Ölçeği ve Ergen Dissosiyatif Yaşantılar Ölçeği (E-DYÖ) uygulandı. Bulgular: Suça yönelen ergenlerin duygusal ihmal puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulu-nurken; duygusal kötüye kullanım, fiziksel kötüye kullanım, cinsel kötüye kullanım, fiziksel ihmal ve ÇÇTÖ toplam puanları açısından fark bulunmamıştır. Suça yönelen ergenlerin suça karşı tutum puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Suça yönelen ergenlerin E-DYÖ etki altında kalma puanları kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha yüksek iken, E-DYÖ amnezi, absorbsiyon, depersonalizasyon ve toplam puan-ları açısından anlamlı fark bulunmamıştır. Suça yönelen ergenlerde suça karşı tutumlar puanı ile ÇÇTÖ toplam puanları arasında pozitif yönde istatistiksel açıdan anlamlı ilişki bulunurken, suça karşı tutumlar puanı ile fiziksel ihmal arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır. Kontrol grubunda ise suça karşı tutumlar puanı ile yalnız duygusal kötüye kullanım puanı arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Yapılan bağlantı analizleri sonucunda düşük ekonomik düzey, E-DYÖ etkilenme puanları, ÇÇTÖ duygusal ihmal ve SKTÖ puanları suça karşı eğilimi önemli ölçüde yordadığı bulunmuştur. Tartışma: Çocuklukta yaşanan ekonomik zorluklar ve ihmal yaşantıları temelinde ergenin etki altında kalma eğiliminin suç davranışına yönelmeyle ve bu davranışlarını benimsemiş olması ile ilişkili olabileceği söylenebilir

Objective: In this study the factors associated with juvenile delinquency were investigated by focusing on child-hood trauma and dissociative experiences. Methods: Forty male adolescents (13-15 [year]s old) referred to Yüzüncü Yil University, Medicine Faculty, Department of Psychiatry for forensic psychiatric evaluation and 40 male adolescents with mild infectious disease from pediatric outpatient clinic as control subjects were included in the study. The Childhood Trauma Questionnaire (CTQ), Adolescent Dissociative Experiences Scale (A-DES) and Attitudes toward Delinquency Scale (ADS) were administered to the children to collect data. Result: Compared to control group, emotional abuse scores of juvenile delinquents were significantly higher. There was no significant difference between groups for CTQ emotional abuse, physical abuse, sexual abuse, physical neglect and total scores. The ADS scores of juvenile delinquents were found significantly higher than control group. While the A-DES passive influence scores of juvenile delinquents significantly higher than control group, there were no differences for A-DES amnesia, absorbsion, depersonalition and total scores between two groups. The ADS scores of juvenile delinquents were significantly associated with CTQ scores except for physical neglect whereas the ADS scores of control subjects were only associated with emotional abuse scores. Lower economical level, A-DES passive influence, CTQ emotional neglect and ADS scores were significant predictors of delinquency in logistic regression model. Conclusion: Socioeconomical factors, traumatic experiences and passive influence tendency of juvenile boys are associated with attitudes toward delinquency and delinquent behaviours through reciprocal influences and feedback.