Geçmişte ayrılma anksiyetesi bozukluğunun çocukluk dönemi ve ergenlik ile sınırlı olduğu ve çocukluktaki ayrılama anksiyetesi bozukluğunun yetişkinlikteki panik bozukluğu için bir risk etkeni olduğu düşünülürdü. Ancak toplum örneklemlerinde ve anksiyete bozukluğu olan yetişkin hastalarda yapılan çalışmalar, çocukluk ayrılma anksiyetesi belirtilerinin yetişkinliğe de uzadığını göstermiştir. Yetişkin ayrılma anksiyetesinin çekirdek belirtilerini temel alan tanı ölçütleri yakın zamanda tanımlanmış ve literatürde daha geniş hasta örneklemlerinde yapılmış çalışmalar belirmeye başlamıştır. Yetişkin ayrılma anksiyetesi bozukluğunun tahmini yaşam boyu görülme sıklığı yaklaşık % 6.6’dır. Her ne kadar yetişkin ayrılma anksiyetesi bozukluğunun nedenleri kesin olarak bilinmese de, etyolojisine ve klinik görünümüne hem genetik hem de çevresel etkenlerin katkıda bulunduğu sanılmaktadır. Bu yazıda bozuklukla ilişkili olabilecek bir dizi temperamental veya davranışsal özellikleri, eştanılı ruhsal durumları, nörogelişimsel etkenleri ve altta yatan olası nöral substratları gözden geçirdik.

Historically separation anxiety disorder is thought to be confined to chilhood and adolescence, and separation anxiety disorder in childhood is a risk factor for panic disorder and agoraphobia in adulthood. However, studies of community samples and adult outpatients with anxiety disorders have suggested that symptoms of child separation anxiety disorder may persist into adulthood. Recently diagnostic criteria based on the core symptoms of adult separation anxiety has been proposed, and studies in larger clinical samples has emerged in literature. Lifetime prevalence estimates of adult separation anxiety disorder is 6.6%. Although the exact causes of adult separation anxiety disorder are largely unknown, it is thought that both genetic and environmental factors contribute to the aetiology and its presentation. In this paper a variety of temperamental and behavior characteristics, co-morbid psychiatric conditions, neurodevelopmental factors, and underlying potential neural substrates that have been associated with the disorder will be reviewed.