Amaç: Bu çalışmada Yaygın Gelişimsel BozukluğulYGBI olan çocuklarda, ilaç alan ve almayan olgular arasındaki farklılıklar değerlendirilerek YGB olan olgularda ilaç kullanımını yordayan faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmada Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği'ne 2000-2002 yılları arasında başvuruda bulunan ve herhangi bir YGB tanısı alan 256 çocuğa ait bilgiler geriye dönük olarak değerlendirilmiştir. Sosyodemografik veriler, çocuklarda bulunan YGB belirtileri, kullanılan ilaçlar, eşlik eden tıbbi ve psikiyatrik durumlarla ilgili veriler yarı yapılandırılmış bir görüşme ile elde edilmiştir.
Bulgular: Olguların %37.5'inde (n=96) psikiyatrik belirtiler nedeniyle ilaç tedavisi kullanıldığı görülürken, %62.5'inde (n=160) ilaç kullanılmamıştır. En çok tercih edilen ilaçların atipik antipsikotikler olduğu görülmüştür. Hiperaktivite, dikkat eksikliği, kendine zarar verici davranış, yeme sorunu ve perseverasyon belirtilerinin ilaç kullanımının yordayıcıları olduğu bulunmuştur. Ek olarak ilaç kullanan grupta eşlik eden tıbbi hastalığı, EEG anormalliği ve nöbet geçirme öyküsü olan çocukların oranı anlamlı olarak daha fazla bulunmuştur. Sonuç: YGB olan olgularda ilaç kullanımında daha çok davranış bozukluklarının belirleyici olduğu görülmüştür. Sözü geçen belirtilere sahip olan ve eşlik eden tıbbi hastalığı bulunan YGB olan çocuklar ilaç kullanımı açısından daha dikkatli ele alınmalıdır.

Objective: The aim of this study was to determine the predictors of
psychotropic medication use in children with pervasive
developmental disorders (PDD) by evaluating the differences between
children under treatment and or not.
Method: Two hundred and fifty six children with PDD who were
referred to Ankara University School of Medicine, Department of Child
and Adolescent Psychiatry Clinic between 2000-2002 were reviewed
retrospectively. Sociodemographic data, PDD symptoms of children,
drugs, and comarbidity were obtained by a semi-structured form.
Results: Psychotropic medication was used in the 37.5% (n=96) of the
patients. Atypical antipsychotics were the most preferred drugs.
Hyperactivity, attention deficit, self-mutilation, eating problem, and
perseveration symptoms were detected as significant predictors for
drug usage. In addition, the rates of children with comorbid medical
disorder, EEG abnormality and past seizure history were significantly
higher in the medication using group.
Conclusion: Behavioral problems were the most important factor in
drug use. Children who have these symptoms and comorbid medical
conditions with PDD should be evaluated throughly for drug treatment
in clinical practice.