Amaç: Bu çalışmanın amacı, psöriyazis hastalarının ruhsal yakınmaları ve stresle başa çıkma becerileri üzerinde psikodrama grup çalışmasının etkisini incelemektir. Yöntem: Çalışmaya Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Polikliniği'nde izlenen 10 hasta (dokuz kadın, bir erkek) katıldı. Haftada üç saat olmak üzere 18 hafta-lık grup sürecini yedi kadın hasta tamamladı. Grup başlamadan önce ve grup sonunda Beck Depresyon Ölçeği, Durumluk-Sürekli Anksiyete Ölçeği, Stresle Başa Çıkma Ölçeği uygulandı. Psöriyazis şiddeti Psöriyazis Alanı Şiddet İndeksi ile değerlendirildi. Sonuçlar: İlk değerlendirmede, hastaların belirgin düzeyde depresif belirtiler gösterdikleri, stresli durumlarla baş etmede en sık dine yönelme, duygulara odaklanma ve planlamayı kullandık-ları belirlendi. Üç hasta, hastalığı başlatan açık bir stres etkeni tanımladı, diğerleri hastalıklarının yaşamlarında karşılaştıkları güç durumların birikimi sonucunda geliştiği inancını taşıyordu. Hastaların dile getirdiği stres etkenle-ri daha çok aile ve yakın ilişkilerde yaşadıkları duygusal güçlüklerdi. Grup sonunda, başlangıca göre stresle başa çıkmada dine yönelmeyi kullanma sıklığı anlamlı ölçüde azalırken, olumlu yeniden yorumlamayı daha sık kullan-dıkları belirlendi (p<0.05). Grup çalışması sonrasında depresif belirtilerde azalma eğilimi saptandı (p>0.05). Bazı hastalarda kısmi bir düzelme gözlenmekle birlikte, psöriyazis şiddetinde grup çalışması sonunda anlamlı değişiklik gözlenmedi. Tartışma: Sonuçlar, psikodrama grup çalışmasının psöriyazis hastalarında stresle başa çıkma tarzlarını olumlu yönde etkileyebileceğini düşündürmektedir.

Objective: The aim of the present study is to investigate the effect of a psychodramatic group work on psychological symptoms and coping styles with stressful life event in a group of psoriasis patients. Ten patients (a male and nine females), who have been followed by Dermatology out patient services of Medical Faculty, Pamukkale University, participated our group work. Seven patients completed eighteen psychodrama orientated group work sessions. Each session lasted three hours and took place only once a week. Methods: Before and immediately after the group work, the participants completed the Beck Depression Inventory and the State- Trait Anxiety Inventory and the Ways of Coping Questionnaire. Psoriasis severity was assessed by using PASI (Psoriasis Area Severity Index). Results: Before group work, the patients had suffered from significant depressive symptoms and the coping strategies most frequently used by patients were religious, emotion focused coping and planning. Three patients have reported that an overt stressful life event caused their psoriasis; the remaining had believed their disease as a result of the emotional aggregation of their life-time stressful experiences. The reported psychosocial stressors by the patients were mostly emotional problems with family member or close relationships. Compared to baseline, at the end of group, while there was a significant reduction of religious coping style and there was an increase of positive re-interpretation (p<.05). After the group work, depressive symptoms have shown a tendency of decrease (p>.05). The severity of psoriasis did not significantly change after group work although it was observed partial improvements in some patients. Discussion: Our results suggest that psychodrama orientated group work may effect positively on coping styles with stress in psoriasis patients.