Şizofreni ve bipolar affektif bozuklukta tanısal stabilitenin yüksek olduğu bildirilmekle birlikte şizoaffektif bozukluk psikiyatride halen tartışmalı olan tanı kategorilerindendir. Bu tanılar arasındaki tanısal geçişkenliğin ve bu tanıların stabilitesinin değerlendirilmesi ancak geniş bir hasta populasyonunda birderrçok epizodun gözlenlenmesiyle mümkündür. Bu amaçla planlanan kapsamlı bir araştırmanın ön çalışması olarak GÜTF Psikiyatri anabilim dalında 1996 yılı boyunca yatarak tedavi gören hastaların kayıtları incelenerek şizofreni, bipolar affektif bozukluk ile şizoaffektif bozukluk tanıları alan ve mükerrer yatışı olan hastalar tanısal stabilité yönünden değerlendirmeye alınmıştır. İlk değerlendirme sırasında kronik şizofreni ya da bipolar affektif bozukluk tanıları alan hastaların son tanıları da sırasıyla %96 ve %92.5 oranında aynı kalmaktadır. Bu hastalarda klinik belirti ve bulgular şizofrenik ya da affektif eksenlerde yer almaktadır. İlk tanıları şizoaffektif bozukluk olan hastaların ise %45.5’inin son tanıları da aynıdır. Şizofreni ve bipolar affektif bozukluktaki yüksek tanısal stabiliteye rağmen, şizoaffektif bozuklukta bu oranın düşük olması, hastalığın tanımlanmasındaki güçlüklerle paralellik göstermektedir.

Although, schizophrenia and bipolar affective disorder are known to have a high diagnostic stability, schizoaffective disorder is still a controversial diagnostic entity. Diagnostic stability in these disorders can only be evaluated by observation of serial episodes in a population. As a preliminary study of an explicit research, the patients diagnosed as schizophrenia, schizoaffective and bipolar disorders and also with recurrent hospitalisations in Psychiatry department of Gazi University Faculty of Medicine during one year of period were evaluated. The patients with initial diagnosis of schizophrenia and bipolar affective disorder had the same diagnosis in the current episode in 96% and 92.5%, respectively. The clinical signs and symptoms in these patients were in the schizophrenic or affective axis. Despite of the high level of stability in these two disorders, only 45.5% of the patients with schizoaffective disorder still had the same diagnosis in the last episode. The relatively lower level of diagnostic stability in schizoaffective disorder seems to be in parallelism with the observed diffuculties in the classification of this disease.