Amaç: Bu araştırma, ergen ve yetişkinlerde intihar risk
değerlendirmesinde kullanılmak üzere Cull ve Gill (1990)
tarafından geliştirilen İntihar Olasılığı Ölçeği (İOÖ)'nin
klinik örneklemdeki geçerlik ve güvenirliğini inceleme
amacı taşımaktadır. Yöntem: Çalışmaya toplam 428 (272
kadın, 156 erkek) kişi katılmıştır. Çalışma grubu katılımcıları
(217 kişi) bir üniversite hastanesinin psikiyatri kliniğinde
tedavi gören gönüllü hastalardan, kontrol grubu
katılımcıları (211 kişi) ise Aydın il merkezinde oturan
kişisel ilişkilerle ulaşılabilen ve çalışmaya katılmayı kabul
eden kişiler arasından rasgele seçilmiştir. İstatistiksel
çözümlemelerde doğrulayıcı faktör analizi (DFA),
Cronbach Alpha Güvenirlik analizi, Pearson momentler
çarpımı ve t-test teknikleri kullanılmıştır. Bulgular:
Doğrulayıcı faktör analizi ile elde edilen bulgular ölçeğin
orijinal çalışmasında elde edilen İOÖ'nin faktör yapısının
geçerliğini desteklemiştir. Cronbach Güvenirlik Analizi
ölçeğin iç tutarlılığının yüksek olduğunu, iki yarım
güvenirliği analizi ise güvenilir bir ölçme aracı olduğunu
göstermiştir. İOÖ'nin toplam puanının Beck Depresyon
Ölçeği (BDE), Beck Umutsuzluk Ölçeği (BUÖ) ve
Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ) puanlarıyla beklenen
yönde ve anlamlı düzeyde ilişkili olduğu bulunmuştur.
Ayrıca bulgular ölçeğin halihazırda intihar
düşüncesi olan ve olmayan gruplar ile intihar girişiminde
bulunan ve bulunmayan grupları birbirinden ayırt edebildiğini
göstermektedir. Ölçeğin gerek psikiyatrik hasta
grubu gerekse tüm örneklem için en uygun kesme noktası
110 olarak bulunmuştur. Sonuç: Bulgular İOÖ'nin
Türk klinik örneklemde kullanılabilecek güvenilir ve
geçerli bir ölçme aracı olduğunu göstermiştir.

Objectives: The aim of the study was to evaluate the
validity and the realibility of Suicide Probability Scale
(SPS) developed by Cull and Gill to aid in the assessment
of suicide risk in adolescent and adults, in clinical sample.
Method: 428 subjects (272 women, 156 men) were
included in the study. Patients (n=217) were recruited
from inpatients and outpatients followed up in the clinic
of a university hospital. Controls (n=211) were recruited
from the general population. All the subjects gave
informed consent. Confirmatory factor analysis (CFA),
Cronbach Reliability analsis, Pearson moment products
correlation coefficients and t-test were used to analyze
the data. Results: Confirmatory factor analysis supported
the validity of factor structure of SPS which was
obtained in the original study. The results of Cronbach
Realibility analysis demostrated high internal consistency
and split-half reliabilities confirmed the reliability of the
scale. The total score of the SPS were correlated significantly
with the scales of Beck Depression Scale, Beck
Hopelessness Scale and Rosenberg Self-Esteem Scale
scores as expected. Also the findings showed that SPS
differentiated suicide attempters with controls and also
the groups which have suicide ideation with which do
not. The cut off point was 110 for both psychiatric
patients and controls. Conclusion: The findings showed
SPS is a valid and reliable measure for clinical samples in
Turkey.