Klasik psikanaliz vaginismusu penis hasedi kavramı üzerinden ele almıştır. Cinsel birleşmeye karşı oluşan vaginal spazmları, penisi kastre ederek erkekten öç almanın ve penisi geri vermemeye yönelik bilinçdışı bir fantezinin temsili olarak yorumlamıştır. Bizce bu değerlendirmeler klinik gözlemlerimizi açıklamakta sınırlı kalmaktadır. Kadın psikoseksüel gelişimini, birincil olarak kadın cinsel organları ve kadına özgü nesne ilişkileri üzerinden hareket ederek anlamaya çalışan güncel teoriler bizce vaginismus psikodinamiğini anlamakta daha yardımcı olacaktır. Özellikle ayrılma-bireyleşme, birincilden ikincile nesne değişimi, erken üçgensel ilişkilerin oluşumu, bir üçüncü olarak babanın ortaya çıkışı, anneden kıza kadınsılığın iletimi gibi süreçlerde yaşanan güçlüklerin vaginismusun oluşumunda etkili olabileceği düşünülmektedir.

Classical psychoanalysis dealt with vaginismus in terms of the penis envy concept. It interprets vaginal spasms against sexual intercourse as the representation of an unconscious phantasy about taking revenge from man and not giving penis back through castrating penis. We believe that these interpretations are limited for explaining our clinical observations. We think that current theories that try to understand female psychosexual development primarily through female sexual organs and female object relations help us better to understand psychodynamics of vaginismus. It is thought that difficulties experienced particularly in processes like separation-individuation, object change from primary to secondary, formation of early triangular relationships, appearance of father as the third, transmission of femininity from mother to daughter might be influential on the formation of vaginismus.