Türk Psikiyatri Dergisi; 2009;20(3):236-242
Eğitim Veren Kurumlarda Çalışan Psikiyatristlerin İlaç Endüstrisi-Hekim İlişkisine Yönelik Tutum ve Davranışları
S Gülöksüz, ET Oral, H Ulaş
Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi, Psikiyatri İstanbul
Amaç: Psikiyatri uzman ile asistanlarının ilaç endüstrisi temsilcilerine ve özendirme (promosyon) çalışmalarına yönelik görüşlerinin, tutum ve davranışlarının değerlendirilmesi ile bunların eğitim-araştırma hastaneleri ile üniversite hastaneleri arasında, ayrıca da eğitim süreleri açısından farklılık gösterip göstermediğinin saptanması hedeflenmiştir.
Yöntem: Psikiyatri eğitiminde yer alan uzman ve asistanlara yapılan çağrı ile ilaç endüstrisine karşı tutum ve davranışlarının ölçümü için geliştirilip geçerliliği yapılmış olan bir anket elektronik posta yoluyla ve bölgesel toplantılarda uygulanmış, 1973 üyeye ulaşan ankete toplam 348 kişiden yanıt alınmıştır.
Bulgular: Psikiyatristlerin %50,7'si ilaç endüstrisi temsilcileri ile hekimler arasındaki yoğun etkileşime karşın, etkileşimlerin kendi reçete yazma alışkanlıklarını etkilemeyeceğine inandıklarını bildirmişlerdir. Eğitimlerinin ilk iki yılındaki asistanların diğer asistan ve uzmanlara göre ilaç endüstrisi temsilcilerinin doğru bilgiler sağladığına ve hekimlerin reçete yazma alışkanlıklarına etkisi olmadığına daha fazla inanırlarken, ilaç endüstrisi temsilcilerinin pazarlama tekniklerini kullandıklarına daha az inanmaktaydılar. Özendirmelerin çoğunluğu hekimlerce uygun görülmekteydi ve eğitim-araştırma hastanesindeki hekimler ilaç endüstrisinin kurumlarında konferans ve sunumları desteklemesi gerektiği görüşüne daha çok katılmışlardı.
Sonuç: Psikiyatri alanında çalışmakta olan hekimler ile ilaç endüstrisi arasında sınırları net çizilmemiş ve yoğun bir etkileşim söz konusudur. Hekimlerin çoğunluğu ilaç endüstrisi temsilcileri ile nasıl görüşmesi gerektiği yönünde eğitim almamıştır ve bu konuda sınırlandırma getirilmesi gerektiği düşüncesi hakimdir.
Attitudes and Behaviors of Psychiatry Residents and Psychiatrists Working in Training Institutes Towards the Relationship Between the Pharmaceutical Industry and Physicians
Objective: To determine the attitudes and behaviors of psychiatrists and psychiatry residents towards pharmaceutical representatives and their promotional activities, and to evaluate the effect of the duration of residency and type of the training institution on these attitudes and behaviors.
Method: A validated questionnaire for assessing the attitudes and behaviors of physicians towards the pharmaceutical industry was administered to psychiatrists and psychiatry residents at regional meetings. Of the 1973 participants, 348 responded.
Results: Although there was significant interaction between psychiatrists and pharmaceutical representatives, 50.7% of psychiatrists reported that they thought these interactions had no impact on their prescribing practices. First- and second- [year] residents agreed more than the other residents and the specialist that pharmaceutical representatives provided accurate information and had no effect on physician prescribing practices. First- and second- [year]s residents agreed less than older residents that pharmaceutical representatives used marketing techniques. The psychiatrists regarded most of the pharmaceutical promotions as appropriate. State hospital staff agreed more than the university hospital staff that the pharmaceutical industry should support educational meetings in their institutions.
Conclusion: There was intense interaction ¾characterized by undefined boundaries ¾between psychiatrists and the pharmaceutical industry. Most physicians were not provided any guidelines concerning their interactions with pharmaceutical representatives and there was general concern about the necessity of restricting these interactions.