Ruhsallık, pek çok tanımı olmasına karşın, ortak nokta kendini aşma, kutsallıkla iletişim ve kişisel deneyimin varlığıdır. Ruhsallık son çeyrek yüzyılda psikolojide ve din psikolojisinde çokça çalışılan bir konu olmuştur. Ruhsallığın genelde ruh sağlığına, özelde bireylerin depresyon, stres, umut/umutsuzluk düzeylerine olan etkisi, pek çok araştırmada ele alınmıştır. Bu araştırmada da, ruhsallık ve onun umut/umutsuzluk ile ilişkisi incelenmektedir. Araştırma tarama yöntemine uygun, anket tekniğinin kullanıldığı bir alan araştırması niteliğindedir. Araş-tırmanın örneklemi, 166’sı kız 111’i erkek toplam 277 kişilik bir öğrenci grubundan oluş-maktadır. Örnekleme daha önce birçok araştırmada kullanılan “Beck Umutsuzluk Ölçeği” ve “Ruhsallık Ölçeği” uygulanmıştır. Elde edilen bulgulara göre, ruhsallığın “kendilik kaybı, mistik düşünce, özdeşim hissi, sezgi/duygu aşkınlığı, bütünlük algısı ve hayranlık hissi” gibi alt boyutlarının öğrencilerin umut/umutsuzluk düzeylerinde etkili olduğu saptanmıştır. Bir başka anlatımla, araştırmada “mistik düşünce, bütünlük algısı ve özdeşim hissi” gibi ruhsal nitelikler umutsuzluğu azaltırken, “kendilik kaybı ve sezgi-duygu aşkınlığı” gibi özelliklerin motivasyonu azalttığı, gelecekle ilgili duygu ve düşüncelerde karamsarlığı artırdığı bulgulanmıştır.

This research that examines spirituality and hope/hopelessness is carried out to determine the relationship and encounter between spiritu-ality and hope/hopelessness. In this context, role of spirituality on hopelessness is examined. In this research, survey method and question-naire technique are used. Sample of the study covers 166 female and 111 male students from the Faculty of Theology. “Beck Hopelessness Scale” and “Spirituality Scale” are applied. The data is analyzed by SPSS statistical program. In the evaluation of data, analysis of factor and reliability and t-test and Pearson correlation and multiple regressions are used. The findings indicate that there is effect of spirituality on hopelessness. Multiple regression analysis reveals that when “mystic thinking, perception of wholeness and identification” orientations increase the level of hopelessness decreases. However, when “self losing and transcendence of intuition-emotion” factors increase the level of hopelessness increases as well.