Akut myokard infarktüsü, inme ve beyin kanaması gibi bazı tıbbi hastalıklar ani ve beklen-medik bir şekilde ortaya çıkmaları ve her an ölümle sonuçlanabilme riski taşımaları nedeniyle, travmatik bir olay özelliği taşır. Kalp yetmezliği ya da HIV virüsü ile infekte olma gibi yaşamı tehdit eden bir hastalık tanısının konması da travmatik bir yaşantı olarak algılanabilir. Öte yandan uzun soluklu ve yıpratıcı tıbbi ve cerrahi tedavi girişimleri de hem hasta, hem de hasta yakınları için olumsuz deneyimlerdir. Bunların dışında, ölümle yüzleştiren tanılar (kanser, skleroderma gibi), ruhsal yetersizlikle sonuçlanabilen tanılar (kronik hastalıklar, diyabet, dializ, hemofili gibi), fiziksel yetersizlikle yüzleştiren tanılar (transplantasyon zorunluluğu, subaraknoid kanama), yaşam boyunca yineleyen travmatik olayları beraberinde getiren tanılar (ekstremite amputasyonu), prognozda belirsizlikle giden tanılar (multiple skleroz), travmatik tedavi süreçleri olan tanılar (bebek beklentisi olan hastada histerektomi zorunluluğu), medikal birimlere/ailelere/eşlere sürekli bağımlı kılan tanılar (diyaliz hastaları), hasta dışındaki bireylerin de yaşamını değiştiren tanılar (genetik tanılar), bir grup hastada ise uzun süre rehabilitasyon tedavisi görmelerini gerektiren kalıcı fiziksel, bilişsel ve emosyonel bozukluklar ve işlevsel yeti kayıpları görülmektedir. Bunlar hastada bir kayıp olarak değerlendirilip bir yas sürecine yol açarken, benzeri biçimde hasta yakınları da bu kayıpları yerine koymaya çalışırken, kendi bireysel kayıplarını yaşamaktadır. Tüm bunlara yanıt olarak hasta yakınlarında/bakım verenlerde ortaya çıkabilen ruhsal tepkilerin başında yoğun bir korku, geleceğe yönelik gerçekçi bir anksiyete, çaresizlik duyguları ve sonunda bireyin yaşamı üzerindeki kontrolünü kaybetme kaygısı gelir. Hasta yakınlarındaki anksiyete bozuklukları, travma sonrası stres bozuklugu, depresyon sıklığının artmış olduğu yapılan çalışmalarla gösterilmiştir. Hasta yakınlarındaki psikiyatrik sorunların göz ardı edilmemesi hem hasta, hem de hastaya bakım verenin gidişi için önemlidir.

The most important psychological reactions that can arise among the relatives/caregivers of patients are severe fears, a realistic anxiety directed at the future, feelings of helplessness and at last a fear of losing control over one’s life. Studies conducted up to now demonstrated that the prevalences of anxiety disorders, posttraumatic stres disorder and depression are increased among relatives of patients. A timely intervention done at the right place is important for the mental and bodily healths of both the patients and their relatives. The awareness of physicians for the mental health of patients’ relatives is also important.