Amaç: Görgül araştırma sonuçları tükenmenin kaygı, depresyon, düşük benlik algısı, madde kullanımı ve çalışma alanında da düşük verimlilik, işe gitmeme ya da işi bırakma gibi sonuçları olduğunu göstermektedir. Bu araştırmanın amacı ruh sağlığı çalışanlarında tükenme düzeyini belirlemektir. Yöntem: Araştırmanın verileri Türkiye'de çeşitli hastanelerde çalışan psikiyatrist (32), psikolog (30) ve hemşirelerden (75) toplanmıştır. Örneklem 31 erkek ve 106 kadından oluşmuştur. Tükenme Maslach Tükenme Ölçeği kullanılarak değerlendirilmiştir. Bu ölçek duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve kişisel başarı eksikliği olmak üzere üç alt ölçekten oluşan 22 maddelik bir araçtır. Yaş, cinsiyet, medeni durum, iş yerinin sosyal ve fiziksel özellikleri ve çalışma koşulları bu araştırmada ele alınan sosyodemografik değişkenlerdir. Tanımlayıcı istatistiksel tekniklerin yanı sıra tek yönlü varyans analizi ve çoklu regresyon analizleri de bu çalışmada kullanılmıştır. Bulgular: Psikologlarla karşılaştırıldığında psikiyatristlerin ve hemşirelerin toplam tükenmişlik puanları daha yüksek bulunmuştur. Cinsiyete ve yaşa bağlı olarak tanımlanmış gruplar arasında istatistiksel düzeyde anlamlı farklılıklar bulunmamıştır. Medeni durum, çalışma saatleri, hasta sayısı ve hastanenin fiziksel koşulları Duygusal Tükenme alt ölçeği ile ilişkili bulunurken diğer alt ölçeklerle ilişkili bulunmamıştır. Sosyoekonomik durum duyarsızlaşma ile ilişkili bulunmuştur. Nöbet sayısı ve iş arkadaşlarıyla ilişkiler hem Duygusal Tükenme hem de Duyarsızlaşma alt ölçekleriyle ilişkili bulunmuştur. Üstler tarafından takdir edilme Kişisel Başarı ve Duygusal Tükenme ile ilişkili bulunmuştur. Sonuç: Ruh sağlığı alanında çalışan profesyonellerde tükenmişliği önlemek için iş yerlerine özgü sosyal ve fiziksel koşulları iyileştirmek etkili olabilir.

Objective: Empirical evidence has shown that burnout has consequences including anxiety, depression, lowered self-esteem and substance abuse, and for the workplace, in the form of lowered productivity, absenteeism and turnover. The present study aims to determine the burnout levels of mental health professionals. Method: Data was obtained from psychiatrists (32), psychologist (30) and nurses (75) in various hospitals in Turkey. The sample consisted of 31 males and 106 females. Burnout was measured using the Maslach Burnout Inventory This is a 22 item measure containing three subscales: emotional exhaustion, depersonalization and personal accomplishment. Following sociodemographic variables such as age, sex, marital status, social and physical conditions in particular work places, and work schedule were also examined in this study. Beyond descriptive statistics, one-way ANOVAs were computed in this study. Results: As compared to psychologist total burnout scores were higher both psychiatrists and nurses. No statistically significant score differences have been found between groups identified by ages and genders. Marital status, working hours a day, number of patients, and physical conditions in hospitals were significantly related to Emotional Exhaustion but not to the other burnout subscales. Socioeconomic status was significantly related to Depersonalization. Number of duty and relationships with co-workers were significantly related both Emotional Exhaustion and Depersonalization subscales. Appreciation from administers was significantly related to Personal Accomplishment and Emotional Exhaustion subscales. Conclusion: Improving social and physical conditions in particular work places would be effective for prevention of burnout in the mental health professionals.