Ortaya çıktığından bugüne kadar Grup Psikoterapisi, diğer psikoterapi teknikleri arasına tedricî şekilde sokulmuş; son yıllarda ise, psikiyatri sahasında pek önemli bir yer işgal edecek bir durum almıştır. Bu konudaki ilerlemeler ve muhtelif sebeplere bağlı; özellikle insanlararası çeşitli bireysel ve toplumsal sayısız sorunları çözümlemeye çalışan bir cemiyetin yarattığı baskılar, yeni araştırmacıları, bu mevzudaki imkânları aramağa itmiş ve teşvik etmiştir. İşte bütün bu nedenler yüzünden, grup terapisi konusunu gözönüne tutmanın da birçok şekilleri meydana çıkmış bulunmaktadır.
1960 yılında şahsen çocuk gruplariyle çalışmak mecburiyetinde kalmıştık. O zamandan beri, suç - öncesi devrede bulunan yatılı çocukların; veya sosyal sorunları müsait olmıyan çocuk gruplarının rehabilitasyonu ve eğitimi konusundaki tecrübemiz 1964 senesine kadar zenginleşmiş bulunmakta, ve bugün bu şekil tedavileri «İfadeli Dinamik Psikoterapi Grupları» (Grupos de Psicoterapia Dinamico Expressiva) şeklinde devam ettirmekteyiz.
A. B. D. lerinde yaptığımız seyahatlerde, burada özellikle Aktivite Grup Tedavisini (Activity Group Therapy) uygulıyan psikiyatr, psikolog ve psikoterapistlerin büyük sayıda bulunuşu gözümüze çarptı. Çocuk hastaneleri, Klinik ve merkezlerinde çok kullanılan bu tekniği uygulıyanların bazısıyle temas kurduk. Birçok fikir teatisinden, materyel ve programların incelenmesinden sonra deneyi, ortamlarımızda uygulamaya aşırı derecede heveslendik. Bu aşırı isteğimizi uyandıran başlıca nedenler, bu kollektif metotla çocuklara yardım etmek, araştırma yapmak ve eski tedavi metotlarının dar kriterlerinden kurtularak bunu, gelecekte daha rahatlıkla belli endikasyonlarda (geri zekâlılar, beyinden zedelenmiş çocuklar vs.) kullanmak imkânlarını araştırmaktan ibaretti.