Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi; 2004;11(3):123-129
Öğretmenlerin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğuna Bakışları ve Öğretmen Eğitimi
AY Tahiroğlu, M Uzel, A Avcı, S Fırat
Amaç: Bu çalışmada öğretmenlerin Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) ve bu bozuklara sahip çocuklar için uygun sınıf içi tutumlar hakkındaki bilgi düzeylerinin araştırılması ve öğretmen eğitiminin DEHB tedavisindeki yerinin tartışılması amaçlanmaktadır. Yöntem: Adana ili ve çevresindeki 3 ilköğretim okulunda çalışan 104 öğretmene DEHB'nin tanımlanması, tedavisi ve uygun sınıf içi tutumlarla ilgili eğitim toplantıları düzenlendi. Eğitimden önce ve sonra öğretmenlerin DEHB'ye yönelik bilgi ve tutumlarını araştırmak amacıyla hazırlanan 30 soru soruldu. Sonuçlar: Eğitimden önce uygulanan soru listesinde doğru cevaplanan soruların ortalaması 26.3±2.3 iken, eğitimden sonra bu oran 27.8±4.1 olarak belirlendi. Bu fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.001). Tartı.ma: DEHB'nin tanısından, tedavinin planlanmasına ve takibine kadar pek çok alanda öğretmenlerden alınan bilgi ve destek önemlidir. Bu çalışmada, ilköğretim okullarında çalışan öğretmenlerin önemli bir kısmında DEHB ile ilgili pek çok bilgi eksikliği olduğu, kısa bir eğitimin bile bu eksikliklerin tamamlanmasında yarar sağlayabileceği düşünülmüştür. DEHB tedavisinde öğretmen eğitimine daha fazla önem verilmesi gerektiği önerilmektedir.
Thoughts of Teachers about Attention Deficit and Hyperactivity Disorder and Training of Teachers
Objective: In this study it has been aimed to investigate the knowledge level of teachers about attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD) and ideal classroom applications towards these children, and also this study has been conducted to discuss the importance of teacher training in ADHD treatment. Method: A training programme was conducted for 104 teachers working in 3 primary schools in and around Adana city on definition and treatment of ADHD and ideal classroom applications. Before and after training, teachers were asked 30 questions in order to investigate their level of knowledge about ADHD and their attitudes to the disorder. Results: The average score of the correct answers to the questions before training was 26.3 ± 2.3, the average score after training has been found to be 27.8 ± 4.1. The difference was statistically meaningful (p=0.001). Discussion: It is important to cooperate with teachers for diagnosis, treatment management and follow up of patients with ADHD. In this study, we have suggested that there is lack of knowledge about ADHD among teachers working in primary schools and even a short time training programme could be very useful to overcome this problem. It is advised to give more importance to teacher training in ADHD treatment.