Dünyada 2000 yılı itibariyle 815.000 kişi intihar ederek yaşamına son vermiştir. Bir başka deyişle her 40 saniyede bir kişi intihar etmektedir. İntihar girişimleri ise bu oranın 10 -20 katı olarak ifade edilmektedir. 2020 yılı itibariyle intihar nedeniyle 1.53 milyon kişinin öleceği, her 20 saniyede bir kişinin intihar edeceği ve her 1- 2 saniyede bir kişinin intihar girişiminde bulunacağı tahmin edilmektedir.1 İntihar psikiyatrik bir hastalığın sonucu olarak ortaya çıktığı gibi psikiyatrik bir hastalık olmadan da ortaya çıkabilmektedir. Bu nedenle ruh sağlığı alanında çalışanlar ile sosyologlar arasında intiharın tanımlanmasında anlaşmazlıklar ve farklılıklar ortaya çıkmıştır. Aynı zamanda ceza hukukunda, intihara yardım ve teşvik eden kişilerle ilgili cezalar da tartışma konusu haline gelmiştir. Yeni Türk Ceza Kanunu ile suç kapsamı genişletilmiş ve cezalar ağırlaştırılmıştır. Bu yazıda intiharın tanımı ile ilgili tartışmalara değinilecek, tarihçesi ve adli yönünden bahsedilecektir.

By 2000, 815.000 person made their lives end by committing suicide in the world. In other words, in every 40 seconds one person commits suicide. It is stated that suicide attempts is 10- 20 times more than this proportion. It is estimated that 1.53 million person will die owing to suicide ,in every 20 seconds a person will commit suicide and in every 1-2 seconds a person will attempt suicide by 2020. Suicide can occur not only as a result of psychiatric disorder but also it can occur without that. That’s why disputes and different views to define suicide have occured between the staff working in mental health and sociologists. Also, punishments concerning people who encourage and drive person to suicide have become the subject of debates in criminal law. By new Turkish criminal law, the range of crime has been broaden and punishments have been made harder. The aim of this article is to show discussions concerning suicide definintion, its history and its judicial aspect.