Amaç: Alopesi Areata (AA)?nın, T lenfositlerin saç foliküllerine yönelmesi sonucunda ortaya çıkan organa-özgü otoimmün bir hastalık olduğu düşünülmekle birlikte, nedeni tam olarak aydınlatılamamıştır. AA'da aile hikayesi %10-42 arasında değişmekte, akyuvar yüzey antijenleri belirleyicileri olan HLA-DR4, DR5 ve DQ3 varlığı sıklıkla eşlik etmektedir. Takip ettiğimiz 6 AA olgusunu psikiyatrik komorbidite, risk etkenleri ve tedaviye verilen cevap açısından incelemeyi amaçladık. Yöntem: Saç dökülmesi şikayeti ile polikliniğimize başvuran ve AA tanısı konan 6 olgu geliş yakınmaları, eşlik eden psikiyatrik bozukluklar, çevresel etkenler ve tedaviye verilen cevap açısından incelenmiş. Bulgular: Yaşları 7-15 arasında değişen 3 erkek ve 3 kız hastanın ana geliş yakınması saç dökülmesi idi. 3 hastaya 10-20 mg/gün fluoksetin, 2 hastada 10-20 mg/gün imipramin önerildi. 2 hastanın aile öyküsünde AA vardı. Başvuru tarihlerinden en az 2 ay sonraki takiplerinde 3 hastanın saç dökülmesi oldukça gerilemiş ya da kaybolmuştu; 3 hastanın ise yakınmaları devam etmekteydi. Tedaviden fayda gören tüm olguların cinsiyeti kızdı ve her birinde bir anksiyete bozukluğu tanısı eşlik etmekteydi. Tartışma: Pek çok çalışma AA gelişimi öncesinde çevresel stres etkenlerinin, var olan psikiyatrik bozuklukların ve aile ortamının etkisini ortaya koymuştur. Tedavi genellikle palyatiftir. AA yakınmaları geri dönen her üç olguda da OKB, sosyal fobi ve ayrılık anksiyetesi bozukluğu gibi anksiyete bozukluklarının varlığı dikkat çekicidir. Psikiyatrik komorbiditenin yüksek oranlarda eşlik etmesi nedeniyle psikofarmakolojik ajanlar tedaviye eklenebilir.

Objective: Although alopecia areata (AA) is considered to be an organ-specific autoimmune disease in which T lymphocytes attack hair follicles, the exact etiology is unknown. Family history is 10-42 % positive and leukocyte surface antigen markers such as HLA-DR4, DR-5, and DQ3 are generally associated with AA. We aimed to examine the psychiatric comorbidity, risk factors, and the treatment response in six AA cases. Method: The presenting symptoms, comorbidity, environmental factors, and response to treatment of six cases applied to our outpatient clinic with hair loss and diagnosed as AA were examined. Results: Three girls and three boys who were 7-15 [year]s old had hair loss as chief complaint. Medication is offered as 10-20 mg fluoxetine to 3 patients and 10-20 mg imipramine to 2 patients. There was a history of AA in 2 patients. After at least 2- [month]s follow-up, 3 patients significantly improved, whereas 3 other remained alopecic. All responsive patients were girls and all had a comorbid anxiety disorder. Conclusion: The effects of preceding environmental factors, psychiatric comorbidities and family atmosphere in the development of AA are documented by earlier studies. Treatment is usually palliative. It is noteworthy that all of the three responsive patients had anxiety disorders, such as OCD, social anxiety disorder and separation anxiety disorder. Because of the relatively common presence of psychiatric comorbidity, psychopharmacotherapy might be added to the treatment of AA.