Amaç: Çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümlerine başvuran ergenlerin klinik özelliklerinin değerlendirilmesi ülkemizde henüz sayıca yetersiz olan ergen birimlerinin ileriye dönük yapılanmalarına katkıda bulunacaktır. Bu çalışmanın amacı Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları bölümüne başvuran ergenlerin sosyodemografik özelliklerini, başvuru yakınmalarını, psikiyatrik tanı dağılımlarını, tedavilerini ve izlem sürelerini incelemektir. Yöntem: 2004-2005 yıllarında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları bölümüne ilk kez başvuran 12-19 yaşındaki 755 ergenin dosyaları geriye dönük olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlar: Kliniğe başvuran erkeklerin kızlara oranla daha fazla olduğu ve erkeklerin yaş ortalamalarının daha düşük olduğu görülmüştür. En sık görülen tanılar yıkıcı davranıra bozuklukları, anksiyete bozuklukları ve duygudu-rum bozukluklarıdır. Ergenlerin 496'sının ( % 65,7) farmakoterapi, 36sının bireysel psikoterapi ( % 4,8) aldığı görülmüştür. İzlemlerine gereksinim duyulan ergenlerin 512'si ( % 77,8) altı aydan daha kısa süreli, 146sı ( % 22,2) altı aydan uzun süreli izlenmiştir. Tartışma: Ergenlerin yakınma ve tanıları alan yazın ışığında tartışılmıştır. Ergenlerin yaklaşık % 13'ünün ergenlik dönemine özgü normal gelişimsel özellikler gösterdiği belirlenmiş, % 5'i de belirli bir psikiyatrik tanı koyulmadan izlenmiştir. Bu veriler ergenlik dönemindeki sorunların yalnızca tanı kriterleri ile tanımlanamayabileceğini göstermektedir.

Objective: Assesment of clinical characteristics of adolescents who had been admitted to the child and adolescent psychiatry outpatient clinics may contribute to the construction of adolescent departments that are few in our country. The aim of this study was to evaluate the sociodemographical characteristics, complaints, psychiatric diagnoses, scheduled treatments and follow-up periods of adolescents who had been admitted to the child and adolescent psychiatry outpatient clinics. Method: Chart reviews of 12-19 aged 755 adolescents who had been admitted to Hacettepe University Child and Adolescent Psychiatry Departmentfor the first time between 2004 and 2005 were examined retrospectively. Results: The number of boys was more than girls and their mean age was lower than girls. The most common psychiatric diagnoses were disruptive behavior disorders, anxiety disorders and mood disorders. The treatments were pharmacotherapy in 496 adolescents (65,7%) and individual psychotherapy in 36 (4,8%) adolescents. In 512 (77,8%) adolescents the follow-up period was shorter than six [month]s, whereas in 146 (22,2%) adolescents it was longer than six [month]s. Discussion: Complaints and psychiatric diagnoses of adolescents were discussed in comparison to the findings in the literature. 13% of adolescents were identfied as showing normal developmental characteristics of adolescence, and % 5 of adolescents were followed without a special psychiatric diagnosis. These findings show that problems of the adolescence period may not be determined by diagnostic criteria only.