Amaç: Yatarak tedavi gören şizofreni hastalarını takip eden klinisyenlerin saldırganlığı önceden belirleyebilmek için pratik verilere gereksinimi vardır. Bu çalışmada akut dönem tedavisi için kapalı serviste yatmakta iken, fiziksel saldırganlık gösteren ve göstermeyen hastaların, sosyodemografik, klinik ve nörolojik silik belirtiler açısından karşılaştı- rılması amaçlanmıştır. Yöntem: fiizofreni tanısı alan ve akut tedavi için kapalı servise yatırılan 59 (48 erkek, 11 kadın) hasta çalışmaya alındı. Hastalara hastaneye yattıkları gün ve taburcu oldukları gün Sosyodemografik Veri Formu, Pozitif ve Negatif Sendrom Ölçeği (PANSS) ve Klinik Global İzlenim Ölçeğ i uygulandı. Ayrıca nörolojik silik belirtileri değerlendirmek için Nörolojik Değerlendirme Ölçeği uygulandı. Saldırganlık, Açık Saldırganlık Ölçeği ile tespit edildi. Fiziksel saldırganlık alt ölçeğinden 2 veya daha fazla puan alan hastalar fiziksel saldırganlık davranışı gösteren grup olarak tanımlandı. Bulgular: Yatarak tedavi edilirken fiziksel saldırganlık davranışı gösteren hastaların saldırganlık göstermeyenlere göre daha uzun süre hastanede yattıkları (saldırgan olan hastalar 46.04±14.96, olmayanlar 32.58±14.22 gün), soy geçmişlerinde daha çok ruhsal hastalık bulunduğ u (saldırganlık olan hastaların %63.2’sinde, olmayanların %33.3’ünde) ve PANSS genel psikopatoloji puanlarının daha yüksek olduğu(saldırganlık olan hastalarda 61.22±15.05, olmayanlarda 52.25±15.49) tespit edildi. Nörolojik silik belirtiler açısından gruplar arasında anlamlı fark tespit edilmedi. Sonuç: Hastane yatışları uzun olan, soygeçmişlerinde ruhsal hastalık bulunan ve PANSS genel psikopatoloji puanları yüksek olan şizofreni hastalarının yatarak takibi sırasında fiziksel saldırganlık açısından daha yakın izlenmesi gerektiği sonucuna varıldı.

Objective: The availability of practical and meaningful data is
indispensable in assessment of potential aggressiveness of
inpatients with schizophrenia by their clinicians. In this study we
performed a comparative evaluation of inpatients with schizophrenia
during the acute phase of treatment who do and do not display
aggressiveness, in terms of their socio-demographic, clinical and
neurological soft signs.
Method: 59 patients (48 male, 11 female) diagnosed with
schizophrenia and hospitalised for acute treatment were included in
this study. The Socio-demographic Data Form, Positive and Negative
Syndrome Scale (PANSS) and Clinical Global Impressions Scale, were
applied to all patients both on the admission day and the discharge
day. In order to assess the neurological soft signs, the Neurological
Evaluation Scale was employed. Aggressiveness was determined via
the Overt Aggression Scale(OAS). Patients who scored two or more
points in the physical aggression subscale of OAS were categorised
as displaying physical aggression.
Results: We obzerved that schizophrenia inpatients who displayed
aggressive behaviour during acute treatment had higher PANSS general
psychopathological scores (61.22±15.05 for aggressive patients vs.,
52.25±15.49 for nonaggressive patients), had more frequent family history of
psychological disorders (63.2% for aggressive vs., 33.3% for nonaggressive
patients) and underwent longer hospitalisation periods (46.04±14.96 days
for aggressive vs., 32.58±14.22 days for nonaggressive patients), in
comparison to those who did not. We did not see a statistically significant
difference between the groups in terms of Neurological Soft Signs.
Conclusion: According to the data generated in our study, it is
concluded that a combined evaluation of previous periods of
hospitalisation, family history in terms of frequency of appearance of
psychological disorders and PANSS general psychopathological
scores can be informative in assessing potential physical
aggressiveness in patients with schizophrenia. Those inpatients that
have high scores in all three parameters mentioned above require
closer monitoring for possible display of aggressive behaviour.