İntihar günümüzde önemli bir halk sağlığı sorunu olarak karşımıza çıkmaktadır. İnsanın kendini öldürmesi, öldürmeyi düşünmesi ve bu yönde girişimlerde bulunmayı kapsayan intihar davranışı her toplumda görülmekte ve ruh sağlığı sorunları yaşayan kimseler arasında sık rastlanan bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Neden olduğu kayıp ve acılar göz önüne alındığında sağaltımı ve önlenmesi toplumsal öncelikli konular arasında yer almaktadır. Bu yazıda intihar davranışı sergileyen kimselerin psikososyal tedavilerinde kullanılmakta olan iki bilişsel-davranışçı sağaltım yaklaşımı ele alınmaktadır. Bunlardan ilki alışılagelen bilişsel-davranışçı psikoterapi (BDT) yaklaşımı diğeri ise sorun çözme terapisi (SÇT) yaklaşımıdır. Bilişsel model psikopatolojinin ortaya çıkmasında ve sürdürülmesinde insandakidüşünme hatalarının nedensel olduğunu savunmaktadır. Bu görüşe göre ruhsal sorunların ortaya çıkması insanın işlevsel olmayan bilişsel süreçleri yüzündendir. Bilişsel modele göre bir kimsenin intihar davranışı sergilemesinin altında yatan neden düşünmedeki hata ve yanlılıklardır. Düşünce hata ve yanlılıkları kişiyi intihar gibi yıkıcı davranışlara yatkın hale getirmektedir. Bilişsel-davranışçı sağaltım yaklaşımları düşünmede hataları düzeltmeyi ve onları işlevsel hale getirmeyi hedeflemektedir. Kısa dönemli yapılandırılmış bir bilişsel-davranışçı psikoterapi olan sorun çözme terapisi insanların gündelik yaşamda karşılaştıkları problemleri çözmede ve onlara yaklaşmada işlevsel olmayan tutum ve yetersizlikler gösterdikleri için ruhsal sorunlar yaşadığını varsayar. İntihar davranışında bulunan kimseler sorun çözme becerilerinde eksiklikler sergilemekte ve problemlerini intihar gibi işlevsel olmayan bir biçimde çözmeye kalkışmaktadırlar. Sorun çözme terapisi intihar sorunu olan kimselere işlevsel problem çözme yöntemlerini öğretmeyi hedeflemektedir.

Today, suicide is an important public health problem. The term suicidal behavior includes suicidal ideation, suicidal attempts and completed suicides. These behaviors are prevalent in all human societies. It is more common in people with mental health problems. Considering the loss and pain caused by self-killing, the treatment and prevention of suicide are among the most urgent social priorities. In this article two cognitive-behavioral treatment approaches used in the psychosocial treatment of suicidal patients are described. The first one is the cognitive-behavioral psychotherapy (CBT) and the second one is the problem solving therapy (PST). Cognitive model ascribes a causal role to the errors in thinking for the development and maintenance of psychopathology. Cognitive approach assumes that the underlying reasons for suicidal behavior are errors in thinking and cognitive biases. For this approach errors in thinking and cognitive biases make individuals vulnerable to suicidal behavior. Cognitive-behavioral treatment approaches aim at correcting for errors in thinking and teaching functional ways of thinking. As a short-term and structured cognitive-behavioral psychotherapy, the problem solving therapy approach assumes that people develop mental health problems because of inadequacies in solving problems faced in everyday life and dysfunctional attitudes towards these problems. For this approach, suicidal individuals display inefficient problem solving skills and they try to solve their problems in dysfunctional ways such as self-killing. Problem solving therapy approach aims at teaching suicidal persons efficient ways of solving problems.