Yeme bozuklukları sıklıkla ergenlik ve genç erişkinlik
döneminde ortaya çıkar ve anlamlı mortalite ve morbiditeyle
bağlantılıdır. Beyin görüntüleme tekniklerinde
son yıllarda görülen gelişmeler yeme bozuklukları alanına
da yansımıştır. Yapılan çalışmaların sayısı diğer psikiyatrik
bozukluklara göre daha az olduğu halde, sonuçlar
yeme bozukluklarında etyopatojenezin daha iyi anlaşılmasına
yönelik olarak, olası beyin bölgelerinin saptanması
yolunda önemli adımlar atılmasını sağlamaktadır.
Anoreksiya nervozada yapılan birçok çalışma hastalık
sırasında, iyileşmeyle kısmen düzelen beyaz ve gri cevher
hacminde azalma ve beyin omirilik sıvısı (BOS) hacminde
artış olduğunu göstermiştir. Benzer örüntüler manyetik
rezonans spektroskopi yöntemi ile desteklenmiştir.
İşlevsel görüntüleme çalışmaları serotonin reseptör
bağlanması, bölgesel serebral kan akımı veya serebral
glukoz metabolizması ile ilgili işlevsel bilgi sağlamak için
kullanılmıştır. Bu çalışmalarda AN ile singulat, frontal,
temporal ve pariyetal korteksin ilişkisi gösterilmiştir. Bu
bozuklukların iyileşme sonrası kısmen kalıcı olduğunu
destekleyen bazı veriler, bu kişisel özelliklerin yeme
bozukluklarının gelişimine yatkınlık oluşturma olasılığını
ortaya çıkarmaktadır. Bulimiya nervoza ve tıkınırcasına
yeme bozukluğunda yapılan daha az sayıdaki çalışmada
benzer beyin bölgelerinde bozukluk olabileceği gösterilmiştir.
Bu makalede yeme bozukluklarının etiyolojisine
yönelik yapılan araştırmalarda, geliştirilen son tekniklerle
giderek önemli yer tutmaya başlayan beyin görüntüleme
yöntemlerinin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır.

Eating disorders that are commonly encountered during
puberty or early adulthood period, are associated with
significant mortality and morbidity. Recent advances in
the neuroimaging techniques made an impact on this
area. Although research has been limited compared to
other psychiatric disorders, results seem promising in
paving the way to better understand the etiopathogenesis,
by way of identifying the responsible brain
regions. Many studies conducted in anorexia nervosa
(AN) demonstrated loss of gray and white matter, which
partially recuperates during recovery, as well as an
increase in the cerebrospinal fluid volume. These findings
were supported by similar outcomes from magnetic
resonance spectroscopic investigations. Functional imaging
methods have been utilized to obtain insight to the
serotonin receptor binding, regional cerebral blood flow
or glucose consumption. In these studies the association
of AN with affected cingulate, frontal, temporal and
parietal cortices has been demonstrated. Data supporting
partially ongoing malfunction after recovery, suggest
the possibility that constitutional features may render
the individual liable to the development of an eating disorder.
A small number of studies performed on bulimia
nervosa and binge eating disorder showed dysfunction
in similar brain regions. In this paper, we aim to review
the newly developed neuroimaging methods that have
gained importance in the field of research conducted on
the etiology of eating disorders.