Amaç: İki farklı kültürde dikkat eksikliği aşırı hareketlilik bozukluğu (DEHB) tanısı konmuş çocuklarda dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik, dürtüsellik ve karşı gelme belirtilerinin dağılımını karşılaştırmaktır. Yöntem: DSM-IV tanı ölçütlerine göre DEHB tanısı konmuş olan 103 Kanadalı ve 97 Türk çocuk çalışmaya alınmıştır. Her iki gruptaki çocukların ailelerinin DSM-IV tanı ölçütlerine dayalı olarak geliştirilen ölçeklere vermiş oldukları yanıtlar karşılaştırılmıştır. Bulgular: Türk örneklemini 77 erkek (%79.38), 20 kız (%20.62), Kanada örneklemini 81 erkek (%78.64), 22 kız (%21.36) oluşturmaktadır. ‹ki grup arasında yaş ortalamaları ve cinsiyet dağılımı açısından fark yoktur. Dikkatsizlik ölçütlerinden “dikkatini ayrıntılara veremez ya da dikkatsizce hatalar yapar” maddesi Türk grubunda anlamlı olarak yüksek oranda “fazla” ya da “çok fazla” olarak belirtilmiştir, diğer ölçütlere verilen yanıtlar açısından iki grup arasında anlamlı fark yoktur. Aşırı hareketlilik ve dürtüsellik maddelerinin tümünde Türk çocukların aileleri, Kanada’lı ailelere göre anlamlı olarak “fazla” ya da “çok fazla” yanıtını kullanmışlardır. Karşıt olma bozukluğu ölçütlerinden “kurallara ve isteklere karşı çıkar ya da reddeder” ve “kızgın ve güceniktir” maddelerine Türk aileler diğer gruba oranla daha yüksek oranda “fazla” ya da “çok fazla” yanıtını vermişlerdir. Tartışma: DSM-IV ölçütlerine göre ailelerin yaptıkları değerlendirmelerde iki grup arasında dikkat eksikliği belirtileri açısından belirgin fark bulunmazken, Türk çocukları Kanada’lı çocuklara göre daha fazla aşırı hareketli ve dürtüsel olarak değerlendirilmektedirler.

Objective: In this study, we aimed to compare the disturbition of symptoms of inattention, hyperactivity, impulsivity, and symptoms of oppositional defiant disorder (ODD) in children, who had received a clinical diagnosis of attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), in two societies which have different cultural values. Method: 103 Canadian and 97 Turkish children, who met DSM-IV criteria for a clinical diagnosis of ADHD, were included in the study. Inattentiveness, hyperactivity, impulsivity, and ODD symptoms were evaluated with the Child and Adolescent Behavior Problems Rating Scale, which their parents were asked to fill up. Results: Turkish samples consisted of 77 boys (79.38%) and 20 girls (20.62%), and Canadion sample 81 boys (78.64%) and 22 girls (21.36%). There were no difference between two groups according to age and sex. In attention subscale, “often fails to give close attention to details” or “make careless mistakes” items were answered more frequently as “often” or “very often” by Turkish parents than Canadians, but other items in this subscale, “often” or “very often” were answered by Turkish parents on all items were more frequent than Canadian’s. In ODD subscale, “often actively defies of refuses to comply with adults’ requests or rules “and” is often angry and resentful” items were frequently answered as “often” or very often” by Turkish parents than Canadian’s. Conclusions: We concluded that Turkish children were portrayed more hyperactive and impulsive than Canadian’s parents evaluation, according to DSM-IV, but not prominent differences were found in inattention.