Türk Psikiyatri Dergisi; 2007;18(3):207-214
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunda Metilfenidat Tedavisine Uyumda Etkili Olan Sosyodemografik ve Klinik Etmenler
BG Kılıç, A Bilgiç, K Gürkan, A Aysev
Ankara Ü Tıp Fak., Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları AD., Ankara
Amaç: Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) tedavisi için ilk kez metilfenidat başlanan olguların ilaç tedavisine uyumlarının belirlenmesi ve tedavi uyumunda etkili olabilecek klinik/sosyodemografik özelliklerin, anababanın ilaç tedavisine ilişkin düşüncelerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: İleriye dönük, gözlemsel nitelikteki çalışmanın örneklemini DSM-IV tanı ölçütlerine göre DEHB tanısı konan 7-18 yaş aralığında 238 çocuk oluşturmuştur. Örneklem, tedavinin birinci yılında ilaç uyumu iyi olan ve ilaç uyumu bozuk olan olgular olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Grupların klinik/sosyodemografik özellikleri ile anababaların ilaç tedavisine ilişkin tutumları karşılaştırılmıştır. Anababalarla yapılan ilaç hakkında bilgi vermeye yönelik görüşmeden 4-6 hafta sonra, klinisyen anababaların ilaca yönelik düşüncelerini değerlendirmiştir. İlaç tedavisinin birinci yılında, haftada en az 5 gün kullanım ve ilaç tatilleri dikkate alınarak, önerilen ilaç miktarının % 70 ve fazlasının reçete edildiği olgular ilaç tedavisi yönünden uyumlu olarak kabul edilmiştir.
Bulgular: Birinci yılda ilaç tedavisine uyum oranı % 80.3'tü (n= 191). İlaç uyumu bozuk olan grubun yaş ortalaması daha büyüktü. İlaç tedavisine uyumlu ve uyumsuz yaklaştır. Tüm metinde yüzdeler kırmızı ile çizilmiştir. Kırmızı ile çizili bütün yüzdeleri yaklaştır. Olgular arasında anababaların ilaç tedavisine yönelik yaklaşımları açısından anlamlı fark saptandı. Farkın ilaç hakkında kuşkulu anababalardan kaynaklandığı ve bu anababaların çocuklarının ilaç uyumlarının düşük olduğu belirlendi.
Sonuç: DEHB'de metilfenidat tedavisine uyumu anababaların ilaç tedavisine ilişkin düşünceleri etkileyebilmektedir. Ayrıca ergenlik dönemine ilişkin etmenlerin de önemli olduğu düşünülmüştür.
Sociodemographic and Clinical Factors Associated with Compliance to Methylphenidate Treatment in Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder
Objective: The present study aimed to determine the rate of treatment compliance in children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) that were newly prescribed methylphenidate, and to evaluate the associated clinical and sociodemographic factors, as well as parental concerns about drug treatment.
Method: The sample of this prospective and observational study consisted of 238 children aged 7-18 [year]s with ADHD diagnosed according to DSM-IV criteria. At the end of the first [year], the study sample was splitted into 2 groups; compliant and non-compliant. Parental attitudes toward drug therapy, and clinical and sociodemographic characteristics of the 2 groups were compared. A clinician rated parental concerns about drug treatment 4-6 weeks after the interview that was conducted in order to inform them about methylphenidate therapy. Regarding a minimum requirement of 5 days weekly dosage and drug holidays, cases that took more than 70% of the recommended methylphenidate dose at the end of the first [year] were described as compliant.
Results: At the end of the first [year] of treatment, the drug compliance rate was 80.3% (n= 191). The non-compliant group consisted of older children. A significant difference was observed between the compliant and non-compliant groups in terms of parental approach toward drug treatment. Children in the non-compliant group had parents that had doubts about pharmacotherapy and these children were less compliant with methylphenidate treatment.
Conclusion: Parental concerns about methylphenidate treatment in ADHD may influence treatment compliance. Additionally, it is suggested that developmental psychological characteristics associated with adolescence may also be important.