Adli Psikiyatri Dergisi; 2007;4(2):25-30
Post Travmatik Stress Bozukluğu ve Maluliyet: İki Olgu
HY Teke, B Akduman, B Doğan, Y Bilge
Travma sonrası ruhsal bozukluklar uzun süredir bilindiğinden ve sıkça rastlanıldığından post travmatik stres bozukluğu (PTSB) tanımlanması ve tanı-tedavi ile ilgili süreçlerin standardize edilme gereği bildirilmektedir. PTSB tanısı Türk Ceza Kanunu’nunda belirtildiği üzere cezayı artıran bir unsur iken Borçlar Kanunumuza göre de tazminata yol açan durumlardandır. AMAÇ: PTSB olgularında maluliyeti etkileyen unsurların niteliklerinin tartışılmasıdır.
Olgu I: Şubat 2001’de araç dışı trafik kazası sonrası post travmatik sendrom ve depresyon sonucu madde kötüye kullanımı nedeniyle psikiyatrik tedavi yapılan vakadır. Kazanın neden kendi başına geldiğini sorgulayan fikirlerin hakim olması, depresif görünümde, psikomotor aktivitesi yavaşlamış bulunması, iş ve sosyal yaşamının bozulması nedeniyle sorunlarının artmış olduğu anlaşıldı. Adı geçenin geçirdiği trafik kazası sonrası meydana gelen PTSB nedeniyle vücut genel çalışma gücünden % 54.57 (yüzde elli dört nokta elli yedi) oranında kaybetmiştir. Olgu II: Kasım 2004 de araç içi trafik kazası sonrası travma sonrası stres bozukluğu ve post kommosyonel bozukluk tanısı ile ilaç tedavisi yapıldığı ve iş ve sosyal yaşantısının ileri derecede olumsuz etkilendiği anlaşılmıştır. Şahsın geçirdiği trafik kazası sonrası meydana gelen posttravmatik stress bozukluğu nedeniyle vücut genel çalışma gücünden % 49 (yüzde kırk dokuz) oranında kaybetmiştir.
PTSB’li hastaların % 57-67’si kadarında semptomların bir yıldan daha uzun bir süre sürdüğü bildirildiğinden ve olgularımızın benzer tarzda kronikleştiği anlaşıldığından dolayı maluliyet oranının % 49 nispetinde olması hekimlerin tanı koyarken DSM IV kriterlerinden yararlanması ve risk faktörlerini değerlendirerek ayırıcı tanı yapmaları gereğini düşünmekteyiz.
Post Traumatic Stress Disorder and Disability: Two Case Report
Since post-traumatic psychological disorders are known for a long time, and seen rather frequently, it has been stated that the definition and the processes of diagnosis and treatment in post-traumatic stress disorder (PTSD) should be standardized. While the diagnosis of PTSD is an aggravating factor for the punishment according to Turkish Penal Law, it is also considered among conditions requiring indemnification.
Discussion of the qualities of factors affecting the disability in PTSD cases.
Case I: This is the case that was treated psychiatrically because of drug abuse after post-traumatic stress syndrome and depression after being involved in a traffic accident as a pedestrian in February 2001. It was understood that s/he had ideas questioning why this accident happened to him/her, s/he had a depressive appearance with slowed down psychomotor activity, and his problems were aggravated because of his/her spoilt business and social life. Said person lost 54.57 % (fifty-four point fifty-seven percent) of his physical work power because of PTSD developing after the traffic accident.
Case II: It was understood that s/he received drug therapy with the diagnoses of post-traumatic stress disorder and post-commotional disorder following the trauma in a traffic accident as a passenger in a vehicle in November 2004, and his/her business and social life were negatively affected. Said person lost 49% (forty-nine percent) of his physical work power because of PTSD developing after the traffic accident.
Since it is reported that symptoms in 57-67% of the patients with PTSD lasts for periods more than one [year], and cases become chronic in similar ways, we believe that physicians should make use of DSM IV criteria when making the diagnosis of a disability of 49%, and should make a differential diagnosis by evaluating the risk factors also.