Metilfenidat ve diğer psikostimulanlar tıbbi ek tanıları olan hastalarda depresyonun tedavisinde kullanılmaktadır. Başka nöropsikiyatrik bozuklukların semptomatik tedavisinde kullanımları da ilgi çekmektedir. Bu ilaçlar depresif bozuklukların birinci sıra tedavisinde çok az kullanılmaktadır ama bazı kanıtlar bu ilaçların antidepresan tedaviye yanıt vermeyen hastalarda, antidepresan güçlendirme stratejisi olarak yararlı olabileceklerini düşündürmektedir. Ne var ki bu iddialar tümüyle olgu bildirimlerine dayanmaktadır ve günümüze kadar sağlıklı genç bireylerde plasebo kontrollü, uygun desenli bir çalışma yapılmamıştır. Bu yazıda fluvoksaminin metilfenidat ile güçlendirilmesine başarılı yanıt veren dirençli depresyon hastası bir kadın bildiriyoruz. Hastanın klinik tablosunda apati, anerji, iştah artışı ve uyku hali gibi biyolojik belirtiler ön plandaydı ve işlevsel bozulma çok belirgindi. Elektrokonvülzif tedavinin de aralarında olduğu birkaç antidepresan tedavi yöntemi denenmiş ancak hastanın belirtilerinde çok az düzelme olmuştu. Son olarak fluvoksaminin metilfenidat ile güçlendirilmesi depresyonda hızlı ve kalıcı remisyon sağladı. Bu yazıda metilfenidat ve diğer psikotimulanların, kısmi etkili yada etkisiz seçici serotonin geri alım inhibitörlerinin aralarında olduğu antidepresan tedavilerin güçlendirilmesinde nasıl etkili olabileceği anlatılmaktadır. Bu ilaçların kötüye kullanılma potansiyeli olduğu akıldan çıkarılmamalıdır. Ne yazık ki metilfenidatın bu şekildeki kullanımı halen büyük ölçüde deneyseldir ve bu sebeple bu iddiayı desteklemek ya da çürütmek için plasebo kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.

Methylphenidate and other psychostimulants have received substantial attention for the management of depression in patients with medical co-morbidities as well as for the symptomatic palliation of various neuropsychiatric disorders. Despite having been of little use in the first-line treatment of depressive disorders, some evidence does suggest that they may be of potential benefit as an antidepressant augmentation strategy in patients who fail to respond to stand-alone antidepressant regimens. However, such claims appear to be based entirely on case reports and to date, no appropriate placebo-controlled studies have been carried out on healthy young subjects. We report a case of a woman with refractory depression who successfully responded to methylphenidate augmentation of fluvoxamine. Her clinical picture was dominated by significant biological symptoms, which included apathy, anergia, increased appetite, and somnolence, with marked secondary functional impairment. Several antidepressant treatment modalities were attempted, including electroconvulsive therapy, with little improvement in her symptomatology. Augmentation of fluvoxamine with methylphenidate ultimately brought about a rapid and sustained complete remission of her depression. We will highlight how methylphenidate and other psychostimulants, when used with caution and an appreciation of their potential risk for abuse, may prove to be remarkably effective agents for antidepressant augmentation, including that of partially-effective or ineffective selective serotonin re-uptake inhibitors. Evidence for such use of methylphenidate unfortunately remains largely empirical and adequate placebo-controlled studies are therefore required to support or refute this claim.