Genel bir tıbbi duruma bağlı kişilik değişikliği, bireyin önceki karakter özelliklerinde değişikliğin meydana geldiği, kişilikte kalıcı, devamlı bir bozulmayı ifade etmektedir. Öyküde, fiziksel incelemede veya laboratuar bulgularında da kişilik değişikliğinin doğrudan genel bir tıbbi durumun sonuçlarına bağlı olduğu yönünde kanıtlar bulunmalıdır.
Kişilik değişikliğine en sık yol açan durumlar arasında kafa travması, serebrovasküler hastalıklar, kafaiçi lezyonlar, epilepsi, endokrinolojik hastalıklar, dejeneratif bozukluklar (Huntington Hastalığı, demans), bazı enfeksiyonlar, kardiyovasküler hastalıklar ve multiple skleroz bulunmaktadır.
Özellikle frontal lobları veya temporal lobları etkileyen bozukluklar kişilik değişikliğine yol açmaktadır. Orbitofrontal lezyonlar disinhibe davranışlar, öfori, dürtüsel davranışlar ve affektif labilite ile ilişkilidirler. Tam tersi biçimde, dorsolateral frontal bölgelerde hasar ve subkortikal dejenerasyonlar ise apati, ilgisizlik ve psikomotor yavaşlama ile ilişkilendirilmiştir. Temporal loblardaki lezyonlar ise belleği ve duygusal tepkileri etkilemektedir. Temporal lob epilepsisinde sıkça, dine aşırı bağlılık ve aşırı ayrıntıcı konuşma ile karakterize özel bir kişilik değişimi görülebilir.
Hastalığın gidişatı, tıbbi veya nörolojik bozukluğa ve altta yatan etyolojiye yönelik tedavinin başansına bağlıdır

Personality change due to a medical condition is a persistent personality disturbance that represents a change from the individual's previous characteristic personality pattern. There is evidence from the history, physical examination, or. laboratory findings that the disturbance is the direct physiological consequence of a medical condition.
Among these conditions that cause a change in personality are head trauma, stroke, intracranial lesions, epilepsy, endocrinological disorders, degenerative diseases (Huntington's disease, dementia), some infecitons, cardiovascular disorders and multiple sclerosis.
Especially the disorders which effect frontal or temporal lobes result in personality changes. Damage to orbitofrontal areas is associated with disinhibition, euphoria, impulsive behavior, and mood lability. In contrast, injury to dorsolateral frontal areas or subcortical degenerations is associated with apathy, indifference, and psychomotor slowing. Damage to temporal lobes effects memory and emotional responses. Temporal lobe epilepsy has been associated with a particular kind of personality change where individuals become hyperrelig-ious with an overinclusive speech.
The course of these disorders depends on the medical or neurological disorder and the success of treating the underlying etiology.