Amaç: Bu çalışmanın amacı yatarak tedavi gören
alkol bağımlılığı olan hastalarda disosiyatif bozuklukların
yaygınlığını ölçmek ve olası sosyodemografik ve çevresel
faktörlerle ilişkisini belirlemektir.
Yöntem: Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri
AD Alkol bölümünde yatarak tedavi gören ve en az üç
haftadır ayık olan ardısıra gelen 78 hasta çalışmaya dahil
edilmiştir. Hastalara sosyodemografik bilgi formu, disosiyatif
yaşantı ölçeği (DYÖ), disosiyasyon ölçeği (DÖ) ve somatik
disosiyasyon ölçeği (SDÖ) uygulanmıştır.
Bulgular: Hastaların ortalama DÖ, DYÖ ve SDÖ puanları
ve standart sapmaları sırasıyla 1.95±0.68, 20.66±15.67,
32.08±12.18’dir. Ölçeklerin kesme puanlarına göre hastaların
%23.1’nde (n=18) disosiyasyon olduğu bulunmuştur.
Hastaların % 20.5’inde (n=16) disosiyatif yaşantı, %16.7’sinde
(n=13) ise somatik disosiyasyon gözlenmiştir. Her üç
ölçeğinde pozitif olduğu hasta sayısı 11’dir (% 14.1). Hastaların
%25,6’sında (n=20) herhangi bir disosiyasyon ölçeği pozitif
olarak bulunmuştur. Hastaların ayıklık süreleri, başlangıç
yaşı, eğitim durumu, medeni durumu, ailede benzer hastalık
öyküsü ve geçmişte psikiyatrik hastalık öyküsü ile disosiyatif
bozukluk arasında bir ilişki bulunamamıştır. Öyküde madde
kullanımı olan hasta grubunda ve alkol bağımlılığının yanı sıra
nikotin bağımlılığı da olan hasta grubunda alkol dışı madde
kullanımı olmayan hastalara göre disosiyasyon puanları daha
yüksek olarak bulunmuştur.
Sonuç: Bu örneklemdeki alkol bağımlılığı olan hastaların
%25.6’sında disosiyatif belirtilerin olduğu görülmektedir ve
bu oran diğer çalışmalarla karşılaştırılabilir düzeydedir. Alkol
bağımlılığı olan hastalarda madde kullanımı ya da sigara
bağımlılığı disosiyatif belirtileri artırmaktadır ancak sebep sonuç
ilişkisi kurmak için başka çalışmalara ihtiyaç vardır.

Objective: The aim of this study is to investigate the
prevalence of dissociative disorders and their probable
relationship with environmental and sociodemographic
factors in in-patients with alcohol dependency.
Method: Seventy eight consequtive in-patients with
alcohol dependency were who were hospitalised in Alcohol
dependency unit of Gazi University, Psychiatry Department
were recruited in the study. All patients were required to be
alcohol free for at least 3 weeks. All patients completed the
sociodemographic data form, dissociative experience scale
(DES), dissociation scale (DS) and somatic dissociation scale
(SDS).
Results: DES, DS and SDS scores of the patients were
1.95±0.68, 20.66±15.67, 32.08±12.18 respectively. With
regard to cut-off scores of the scales 11 (14.1%) patients had
dissociation in each of the scales and 20 (25.6%) patients
had dissociation in any of the scales. There were no relation
between age at onset of alcohol dependency, education
level, marital status, history of psychiatric disorder, family
history of dependency and dissociative symptoms (p>0.05).
Patients with a history of drug abuse or current nicotine
dependency had higher scores in DS and SDS than the
patients without a history of drug abuse or current nicotine
dependency.
Conclusion: Dissociative symptoms were present in
25.6% of the patients with alcohol dependency in this sample
which indicates that dissociation is a major problem in one
out of four patients with alcohol dependency. Problem of
dissociation was even more in patients with a history of drug
abuse or current nicotine dependency. Other studies are
needed to clarify the reasons underlying high prevalence of
dissociation in patients with alcohol dependency.