Amaç: Bu araştırmada glokom hastalarının psikiyatrik açıdan değerlendirilerek depresyon, anksiyete
ve aleksitimi özelliklerinin araştırması amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmaya 73 glokom hastası ve kırma kusuru ile göz kliniğine başvurmuş, başka bir göz
hastalığı ve psikiyatrik hastalığı bulunmayan, sosyodemografik açıdan hasta grubu ile benzer özellikteki
40 kontrol grubu dâhil edildi. Göz kliniğinde muayenelerini takiben, psikiyatri kliniğinde yarı
yapılandırılmış sosyodemografik bilgi formu ve DSM-IV eksen I bozuklukları için yapılandırılmış
klinik görüşme (SCID-I) ile değerlendirildi. Hasta ve kontrol gruplarına Standardize Mini Mental
Durum Değerlendirmesi (MMDD), Belirti Tarama Listesi (SCL-90-R), Hamilton Depresyon Derecelendirme
Ölçeği-17 itemli (HAM-D), Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği (HAM-A), Yirmi
Maddelik Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ-20) uygulandı.
Bulgular: Glokomlu hastalarda en sık rastlanan tanının depresif bozukluklar (%24.7) olduğu görülmektedir.
Hasta grubunda HAM-D ortalama puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha
yüksekti ((p<0.05). HAM-A ortalama puanları ve TAÖ-20 toplam ve alt ölçek ortalama puanları açı-
sından hasta ve kontrol grupları arasında anlamlı bir farklılık yoktu (p>0.05). Glokomlu hastalarda
SCL-90-R alt ölçeklerinden somatizasyon, kişiler arası duyarlılık, depresyon ortalama puanları kontrol
grubuna göre anlamlı şekilde daha yüksekti (p<0.05). SCL-90-R genel belirti düzeyi ortalama puanı
açısından ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p>0.05).
Tartışma ve Sonuç: Glokomlu hastalarda depresyonun anlamlı derecede yüksek çıkmasının, kronik
hastalıklar ile depresyon arasındaki ilişkiyi göstermesi açısından önemli olduğu düşüncesindeyiz.
Glokomlu hastaların değerlendirilmesi ve tedavi plânında psikiyatrik açıdan da ele alınması,
onlara optimal tedavi ve bakım sağlaması açısından faydalı olacağı görüşündeyiz.

Objective: To evaluate glaucoma patients mentally and to determine the depression, anxiety, and
alexithymia levels in this group of patients.
Method: The sample was comprised of 73 outpatients with glaucoma and 40 controls with similar
sociodemographic features, and who applied to the Ophthalmology Clinics with refractive errors
only. Following their examination by an ophthalmologist, each patient was then evaluated by
a psychiatrist using the Structured Clinical Interview for DSM-IV (SCID-I), Turkish version. All patients
and controls were applied the Mini Mental State Examination (MMSE), the Symptom Checklist-
90-Revised (SCL-90-R), the 17-item Hamilton Depression Rating Scale (HDRS), Hamilton Anxiety
Rating Scale (HARS), the 20-item Toronto Alexithymia Scale (TAS-20).
Findings: Depressive disorders were the most common psychiatric diagnosis (24,7%). The mean
HDRS scores of the glaucoma patients were significantly higher than the controls (p<0,05). The mean
HARS and the TAS-20 total and three factor scale scores did not show a significant difference between
the patient and the control groups (p>0,05). In glaucoma patients, the mean SCL-90-R scores
of somatization, interpersonal sensitivity, and depression were significantly higher than the controls
(p<0,05). No significant difference was found with respect to the SCL-90-R global severity index
(p>0,05).
Discussion and Conclusion: We believe the significantly high depression levels in glaucoma patients
are important to show the relationship between depression and chronic diseases. Evaluating
glaucoma patients mentally will help to provide optimal treatment and care in this group of patients.