Bipolar bozukluğun tedavisinde son 60 yılda hızlı gelişmeler olmaktadır. Lityumun akut manide Cade tarafından 1949’da kullanımı ile başlayan gelişmeler son 13 yılda ivme kazanmıştır. Bipolar bozukluğun tedavisinde son yıllarda kanıta dayalı verileri kullanan rehberler ön plana çıkmaktadır. Bunlardan bazıları Dünya Biyolojik Psikiyatri Dernekleri Federasyonu (WFSBP) tedavi rehberi (2003), Türk Psikiyatri Derneği-Duygudurum Bozuklukları Çalışma Birimi İki Uçlu Duygudurum Bozuklukları Sağaltım Kılavuzu (2003), Texas Bipolar Bozukluk Tedavi Rehberi (2005)’dir. Bipolar bozuklukta tedavi ele alınırken, akut mani/hipomani tedavisi, karma dönem tedavisi, bipolar depresyon dönemi tedavisi, hızlı döngülü bozukluk tedavisi ve koruyucu tedavi konularını ayrı ayrı değerlendirmek gerekir. Geçmişte Lityum karbonat kullanan hastaların %70-80’inde etkili bulunurken, günümüz verilerine göre antidepresan ve antipsikotik kombinasyonuyla bile cevap oranı %50’den azdır. Bu veriler ışığında tedavi yaklaşımının hastaya göre değişken, basamaklı, zaman zaman kombine olması kaçınılmazdır. Bu makalede günümüzde bipolar bozukluk konusunda mevcut tedavi ilkeleri gözden geçirilmiş, mevcut rehberlerden bazıları anlatılmış ve sonrasında bu rehberlerin ortak ve ayrışan özellikleri belirtilmiştir.

There has been massive improvement in treatment of bipolar disorders in the last 60 [year]s. After introduction of lithium by Cade in treatment of acute mania in 1949 improvement has continued and accelerated in the last 13 [year]s. Algorithms depending on good clinical trials have been used widely in treatment of bipolar disorders. Some of them are the world federation of societies of biological psychiatry (WFSBP) guidelines for the biological treatment of bipolar disorders, Turkish Society of Psychiatry Mood Disorders Working Group Treatment Guidelines of Bipolar Disorders (2003), The Texas implementation of medication algorithms: update to the algorithms for treatment of bipolar I disorder (2005). Lithium carbonate appeared effective in 70-80% of patients in the past, but recent data suggest that even with adjunctive antidepressants and antipsychotics the response rate is less than 50%. According to this knowledge it’s obvious that treatment modalities may change according patients, should be step by step and sometimes combined. In this review we have summarized some algorithms, and have described some similar and different treatment policies of those algorithms.