Amaç: Bu çalışmada ruhsal bozukluğu olan anne babaların 8-14 yaşları arasındaki çocuklarının ruhsal durumlarının incelenmesi ve sağlıklı anne babaların aynı yaş grubundaki çocukları ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri polikliniğinde ayaktan izlenen ve çalışmaya katılmaya gönüllü olan erişkin hastaların 8-14 yaş grubundaki çocukları arasından 61 çocuk çalışma grubunu, yaşam boyu psikiyatri başvurusu olmayan anne babaların yaş ve cinsiyet açısından benzer özellik gösteren çocukları arasından 35 çocuk ise kontrol grubunu oluşturmuştur. Tüm çocuklar Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğinde uzman hekimler tarafından değerlendirilmiştir. Klinik görüşme ardından çocuklara Çocuklar için Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Çocuklar için Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (ÇDSKE) ve Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği-Çocuk Formu (BSÖ) uygulanmıştır. Çocuklardaki ruhsal bozukluk tanıları anne baba ve çocuklarla yapılan DSM-IV'e dayalı klinik görüşmelerle konmuştur. Bulgular: Ruhsal bozukluğu olan anne babalara sahip çocukların sağlıklı ebeveynlere sahip çocuklardan daha fazla ruhsal bozukluk tanısı aldıkları saptanmıştır. Çalışmamızda risk grubunu oluşturan bu çocukların aldığı en sık ruhsal bozukluk tanısı yıkıcı davranış bozukluklarıdır. Sonuç: Çalışmamız çocukta psikopatoloji gelişiminin genetik veya psikososyal risklerine yönelik ayrıntılı bilgi vermese de, anne ya da babada ruhsal bozukluk varlığının çocukta psikopatoloji gelişmesindeki önemini vurgulaması açısından anlamlıdır.

Objectives: In this study, we aimed to evaluate the psychopathology of 8-14 [year]s-old children of the parents with mental disorder and compare the results with the children of the healthy parents. Method: 61 children of the patients who were voluntered for the study and followed at Kocaeli University School of Medicine psychiatry outpatient clinic recruited for the study group. The children were between 8-14 [year] of age. As the control group, 35 children of the parents who did not have any life-long mental disorder diagnosis were matched with the study group by age and sex. The children were evaluated by a specialist at Child and Adolescent Psychiatry outpatient clinic. After the evaluation, all of the children filled in Children Depression Inventory, State-Trait Anxiety Inventory and Coppersmith Self-Esteem Scale- Child Form. Mental disorders of the children were diagnosed by DSM-IV depended clinical interviews done with the parents and the children. Results: The findings of this research indicate that children of the parents with mental disorder had higher rates of developing psychopathology in comparison to the children of parents without any psychopathology. In our study, the most frequent disorder diagnosed in the risk group was distruptive behavioral disorder. Conclusion: Although our study does not give detailed information about the genetic and psychosocial risks for the development of childhood psychopathology, it shows that the presence of a mental disorder at the parents is important for the development of childhood psychopathology.