Carl G. Jung, Freud'un meslekdaşı olan bir psikiyatrdı. Jung astroloji, spiritüalizm, telepati, telekinezi, geleceği görebilme gücü ve duyular dışı idrake inanırdı. Jung kendine âit iki şey öne sürdü: Eşzamanlılık ve ortaklaşa (collective) bilinçdışı. Ortaklaşa bilinçdışının içeriği arketip olarak adlandırılır. Eşzamanlılık ortaklaşa bilinçdışında yer alan arketiplere ulaşmayı sağlar. Jung'un for-mülasyonuna göre bu arketipal görüntüler kişisel deneyimlerden köken almayan bilinçdışının parçalarından doğarlar. Eşzamanlılık, "zamansal olarak aynı zamanda ortaya çıkan nedensel olmayan olayları" tanımlayan bir kelimedir. Jung eşzamanlılığı "nedensel olmayan bağlantı pren­sibi" (yâni, bağlantı örüntüsü doğrudan nedensellikle açıklanamaz) olarak ifâde eder. Eşzamanlılık, rastlantıdan farklı olarak ortaya çıkış durumunu değildir fakat altındaki bir örüntü veya dinamik anlamlı ilişkiler veya olaylar olarak ifâde edilir. Klâsik bilimsel yöntemlere göre eşzamanlılık teorisi test edilebilir olmadığından herkes tarafından bilimsel olarak kabul edilmez, daha ziyâde bir sahte-bilim (pseudoscience) olarak görülür.
Bizim yeni teorimize göre, eşzamanlılık bellek adaptasyonun bir çeşit kırılmasıdır. Sabit büyüklük­te bir uyaran bir reseptöre devamlı uygulandığı zaman, onun ilgili duyusal sinirinde aksiyon potan­siyelinin frekansı zaman içerisinde azalır. Bu olay nöral adaptasyon veya duyarsızlaşma olarak bilinir. Adaptasyon beyni yoğun girdilerden koruyan bir mekanizmadır. Tüm duyusal girdiler için, sinir hücresinden beyine kadar tüm sinir sisteminde bir adaptasyon vardır. Eşzamanlılık bir mucize değil, bellek adaptasyonunun kırılmasıdır.

Carl G. Jung was a psychiatrist and colleague of Freud's. Jung believed in astrology, spiritualism,
telepathy, telekinesis, clairvoyance and extrasensory perception. Jung contributed two new ones:
synchronicity and the collective unconscious. The contents of the collective unconscious are called
archetypes. Synchronicity provides access to the archetypes, which are located in the collective
unconscious. Jung formulated that these archetypal images belonged to a part of the unconscious
not derived from personal experience. Synchronicity is a word to describe the "temporally coincident
occurrences of acausal events." Jung spoke of synchronicity as an "acausal connecting principle"
(i.e. a pattern of connection that cannot be explained by direct causality). It differs from coincidence
in that synchronicity implies not just a happenstance, but an underlying pattern or dynamic
that is being expressed through meaningful relationships or events. Since the theory of synchronicity
is not testable according to the classical scientific method, it is not widely regarded as
scientific at all, but rather as pseudoscientific.
According to our new theory, synchronicity is a kind of breaking of the memory adaptation. When
a maintained stimulus of constant strength is applied to a receptor, the frequency of the action
potentials in its sensory nerve declines over time. This phenomenon is known as neural adaptation
or desensitization. Adaptation is a protection mechanism for the brain from the intense inputs.
There is a whole nervous system adaptation from the nerve cell to the brain for the all sensory
inputs. Synchronicity is not a miracle; it's a breaking of the memory adaptation.