Bireysel düzeyde belli davranışsal özelliklerin, iletişimsel örüntülerin ve bağlantılı tutumların gelişiminde aile. yaşamsal bir unsurdur. En küçük toplumsal birim olmanın ötesinde aile. bütün diğerlerinde olduğu gibi iç ve dış etkilere açık bir sistemdir. İçme davranışı ve alkole bağımlılık aileyi örseleyen önemli bir karıştırıcı olup sistem içi karmaşa yaşantısına yol açar. Bu etkiyle sistem dengesiz hale gelerek bütünlüğünü yitirir. Uzun dönemde sistem, andığımız karıştırıcı etmen doğrultusunda örgütsel tümlüğUnU yeniden kazanır. Bu gözden geçirme yazısı ailedeki alkol örselemesini; ana-baba tutumlarına, iletişimsel örüntülerine ve evlilik içi çatışmalara özel göndermelerle ailedeki iletişim çerçevesinde tartışmaktadır. Aileye odaklanmak, ulusal düzeyde alkol sorunlarına bakarak, önleme açısından ve özellikle ulusal politikaların oluşturulmasında önem taşımaktadır. Dolayısıyla klinik uygulamada en uygun tedavi modeline karar vermek, doğru yaklaşımlar hesaba katıldığı sürece kafa karıştıran bir soru gibi görünmemektedir.

Family is a vital issue for the development of certain behavioral characteristics, interactional patterns and related attitudes on an individual basis. Beyond being an elementary social unit, family is also a system open to internal and external impacts as all other systems do. Drinking behavior and alcohol dependency is a major interference which afflicts the family and produces a chaotic experience within the system. Under this influence system becomes unbalanced and disorganized. In the long run it regains its organizational integrity in its own way in line with this so-called interference. This monographical review discusses alcohol affliction in the family around the family interaction with the special reference to parental attitudes, communicative patterns and intramarital conflicts. Putting the family in focus is of importance regarding the preventional considerations in alcohol problems on national grounds and specifically in the implementation of national policies. Therefore judging the most treatment model for clinical practice seems not to be a confusing problem as long as the right approaches taken into account.